AŞKIN N'AŞI...

Hangi düþ’ tün sen hangi yokuþta saklý o kaldýrým taþý…
Yüreðinden sektiðimse yalnýzlýðýn ilacý
Mahrem bir gülüþ iken kundaklanan
Mimozalar dolu bahçemde ruhumdu ruhum
Aralýksýz tartaklanan.

Mikado çöpleri hediye etti Yaratan
Bense uzanmýþtým çimene
Akþamýn kokusu ve büyüsü girmiþti bir kez kanýma
Damarlarýmda saklý naralar, nidalar
Ýstanbul kýzý olsam ne ki?
Öksüz varlýðýmda saklý ne çok köprü ne çok gözyaþý
Birinci köprüden geçip de çarpýldýðým
Ýkinci köprüye bir saptým ki
Baþým düþtü öne.

Freni yoktu aþkýn ve mevsimin
Firarisi olduðum baþýma bela bu sevginin
Namlusunda saklýydý hýçkýrýðým
Külyutmaz sezilerimle gerisin geri kaçtýðým
Bir masaldý aslýnda tüm yaþadýðým
Bir de yaþattýðýn bu derin acý.

Meclise sundum dilekçemi
Vakti geçmiþti oysa mevsimin
Baþköþede þahitlerim ve yargýç
Hem sanýktým hem maktul
Sevginin katil ettiði
Sevilen taraf ise özlem
Hasret dolu bir öykü ve o rampa týrmandýðým
Mal olansa sonsuzluða duyduðum inancýn
Sonlandýðý
Her satýr arasýnda gözlediðim yolunu
Her gün baþýnda
Sarkýttýðým aþkýn na’þýný bir þiirden
Bazense bir öykü bu bitmiþ aþka hükmeden.

Çetelesi hayatýn
Çatýk kaþlarýnda saklýydý dünüm.
Çehrende oynaþan gölgeler
Fetva veren kimse sýðýndýðým
Her hutbe, sarmalýnda hüznün
Pekiþen bir hasretle bahar denen mevsime
Neden söyle neden geçit vermedin söyleyeceklerime?

Huzursa yalpalayan iç sesimde
Ve hüzün baþtan ayaða yýkandýðým
Her zerremde saklý bir beyit adeta
Köpüren bir deniz kokan leþi ölümün
Ölümcül olmasa da bu son
Fermaný yazandý madem Rabbim
Daha çok sevebildiðimin de müjdecisi
Kapýmý çalan yeni günde
Umut ve yakarýþ
Düþmezken yakamdan serzeniþ
Düþtüðüm deðildi bu aþk her þeyin sonu
Bilakis kendimi çok sevebilirken rast gelmiþtim sana.

Rýza göstermezken evren bu aþka
Rüþtünü ispatlamýþtým ben bir kez yüreðimin
Kanarken sana ve hece hece
Kaybolup da rast geldiðim kendim ansýzýn:
Sarmalýnda bu hikâyenin
Gönlüme yakýn o deliþmen rüzgârýn da ta kendisi
Ýçimde gülümseyen bir cennet bahçesi
Yol yordam bilmez bir aþkýn da na’þý
Emanetti içimdeki her heceye
Tek heceden çýkýp da yola
Ve iþte bulmuþtum Ýlahi Aþký ve kendimi
Yenilsem de defalarca dünyadaki gölgelere
Sevebiliyor olmanýn verdiði
Huzur deðerdi her þeye hem de nasýl
Deðmeden gözlerim gözlerine
Ve içimden kopan bir çýð ve çýðlýk
Varacaðým adreste nasýl belliydi artýk
Adýmda saklýydý gizem ve þifre
Adaðým olan binlerce düþ ve hece ise Rabbimden hediye.

Sosyal Medyada Paylaşın: