MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

'monolog'
HakkınSesi

'monolog'







özlüyorum, deli gibi özlüyorum
balkonda küçük bir masa, sandalye
özlemine sarýlýyor en güzel manzara
masumlarý hapis damlarýna koyuyorlar
plastiði dönüþtürüp kullanýrýz diyorlar
þu adayý da bir gün kuþatýrýz sanýyorlar
hep kendi adlarýna konuþan vasýfsýzlar
bir kez olsun sana olan özlemimi
ciddiye alýp, oturup konuþmadýlar

benim, laf iþte kime anlatýyorum
kötünün kör kuyusunda yusuf olurum sandým
þakaðýmda ilkbahar düþleri
çoktan hazana karýþan elleri
yine de avutur sandým, yanýldým
oysa bazen eller yeþertmez kuruyaný
ateþ olur yakar geride kalanlarý
bir mitralyözün diþlerine kaptýrmýþ gibi
yüreði gözlerinden yaþamaktýr acý
birden düþüp, aramaktýr düþünü
düþler haftalara, sonra aylara
deli gibi kývrandýðýn kanepe kenarýnda
aramaktýr özlemin tek baþýna öyküsünü

öykü acý bir menemenin en kuru tarafýný
diþlerinle çiðneyip
alnýna iliþtirip, ölümleri unutmuyorsan
geride seni sevmekten usanmayan tek kadýna
kýrmýzý bir yazmada piþmanlýk sunmaktýr
hayatýn geri kalanýna olan umut ve çare
acýlarý biliyorum, tanýyorum da
fakat bilinçli sessizlikler koparýrken
zamanýn en azý hasret diþlerini
çaresiz ayný gemiyi bekleyip duruyorsun
gelmeyeceðini bile bile.

deli gibi oturuyorum
balkonda gözlerim denize müptela
oturmakla iyi yapmýþým, atlasam mesela
farazi bir yakýnlaþma sayýlýr birden
istenmezsin, kahýrsýn, sýkarsýn
bir baþkasýný bunaltýyorsa varlýðýn
en derin tutkunlarýný çýkarýp atmalýsýn
istemediðin kapýya yüz sürmekten
Tanrým, bu monolog bir iç aðrýsýdýr
sana dokunmayan her el gibi
yalnýzca kendini arzulatýr böyle duygular
sonra oturmakta bile deli gibi sýkýlýp
binlerce adým atmaya istekli günün
buruk ve antik sevinci olursun

özlemiþim’ akýllý veya delice
gerekli tüm halleri giyinip üzerime
yola koyulduðum her þehirde
ayrý bir ironi taþýyorum ceplerimde
kýrmýzý kiremit taþlarý, gözlerin füsun
vakit armaðan olarak yalnýz olunsun
bir terazinin tam ortasýna özlemim batýsýna yokluðun doðusuna yokluðun konsun
bir flüt çalsýn uzun uzadýya, upuzun
uzadýkça sessizliðin derin suskunluðu
anlamý yaþamak olan bir insan olsun

’seni çok özledim’, yazmamak için
yaratýcýnýn sessizliðine karýþýyorum her gün
ne yeþil camlar avutuyor renksiz günleri
ne de mutlu birkaç saniye mutsuz þiirleri

üç adýmda üç bin acýyla bölünen cümle
hiçliði býrakýnca
yüzüme sürüyorum çoklu bilinmeyeni
sen de olmayacaksýn nasýl olsa, yoktun ki
Allah biliyor ki, ben su katmadan özlemiþtim
ve öyle beklemiþtim kalbin arý sütünü
þimdi kuru bir zeytin yapraðý yeter incitmeye
küslüðü kendine olanýn sevgisini



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.