Elveda Zaman

ELVEDA ZAMAN

Yalacý bir bahar geziniyor
Eteklerimde
Buðulu gözlerime dantelalardan perde iniyor
Sessiz çýðlýklarým raks ediyor beynimde,
Tortu baðlamýþ damarlarýmda,
Anlardan bir katre,
Sývazlýyor sýrtýmý,

Penceremden zaman kayýyor,
Bir vuslata koþuyor yüreðim,
Avuçlarým göklere gülüyor,
Ey sonsuzluðun sahibi;
Sana vurgun bu yürek diliyor dilim,
Ne gelirse baþým gözüm üstüne.

Oysa daha kundaktaydý iradem,
Kalbim mekik dokuyor,
Duyguyla mantýgýmýn arasýnda.
Baþýmdaki aklar küheylan gibi koþuyor,
Göz çukurlarýnda her günden bir aný akýyor.

Boðazladým akreple yelkovaný,
Ellerimi soðuk çarptý.
Ayaklarýnda iskarpinler dört nala,
Koþuyorlar ardýna bakmadan.
Gitmeyin bende yolcuyum dedikçe,
Ahiretlik küsüyorlar.

Gülmüyor aynalar bayým;
Titrek kelimeler öðütülüyor,
Zamanýn çarklarýnda,
Heybemde yap bozlardan artýklar,
Sonsuzluðun kapýsýnda,
Küflü duygularým.

Nerede dað sümbüllerim,
Maþrabadan içseydim son yudumu,
Toprak diyorum, yorulmadý misafirden,
Hangi yöne el atsam,
Kilometresi hep radarda.

Elveda zamanýn ruhu,
Bir gün olsa gülsen,
Gülerken acýtmadan öpsen.


Sosyal Medyada Paylaşın: