ŞAİR...

Rakkasesi hüznün
Ve gümleyen þehir vapurlarýný ýslýklar
Martýlar;
Aþkýn nidalarýna serilir ayaklar.

Künyesi kayýptýr þehrin ve mýsraýnýn
Þairinse þiarýdýr sözcükler.
Bazen ketum
Bazen ruhsuzdur gece:
Günse devinen
Acýlarsa saf tutan sýnýrlarda
Ýhlal eden kimse aþký ve þairi
Elbet nemalanýr öfkesinden bulutlar þairin
Hüzün besteleri çalkalanýr mýsralarýn çatýsýnda
Nidalar eker Tanrý
Ýsyankâr bir kuþ olsa bile martý,
Eksiden baþlar yolculuk
Artýya gizlenir
Atýl yüreklerde bir kafes
Uyruðu da yoktur acýlarýn
Þiirler ve hüzün mayasý mevsimin
Körükler de körükler heceler.

Kaskatý kesilen zaman ve mekân
Gel gör ki zamansýz ve mekansýz
Ýlla da tutarsýzdýr aþk.
Tutuþan gecenin etekleri
Tünedikçe en tepeye
Bazen bir þadýrvan
Bazense yatýya kalan hüzün ve hazan
Þehrin infilaký saklýdýr þairin yüreðinde
Farklýdýr þair hem de nasýl.
Öykündüðü sadece kendi kalbi ve asi ruhu
Asil bir rüzgârdýr þiir ve þehir
Mevsimler suskun kimi zaman
Aþksa nüktedan ve cefa yüklü.

Beyitleri üfler aþkýn harýnda
Yalnýzlýðý kürer heceleri ile
Susar da susar
Ve ansýzýn infilak þair
Ýnhisarýnda bilinmezin
Sinyal veren gizin ve yalnýzlýðýn
Þahýdýr aþk
Þüheda dününde saklý bir methiye
Ýman gücünde saklý muhtevasý umudun
Ýnancý ile gazeller okur
Aþký ile bir uçar bir konar
Ýfa ettiði ise sadece yürek sesi
Ýfþa ettiðin binlerce iklim ve kimliði
Dokunulmazlýðý vardý ne de olsa.

Yazmadýðý kadar
Mutsuzdur
Yazdýðý kadar mutlu ve nüktedan
Ýçine çektiði her mýsrada saklý hazan ve huzur
Bir güvercinin kanadýnda yaþar da yaþar
Yaþaran gözlerine kubbenin asýlý kalýr
O bitimsiz iç sesi
Bazen varla yok arasý kimliði ile atar yüreði aralýksýz
Ve atar bazen sessizce.

Aþk da þair de uzaðýnda her þeyin
Bir o kadar iç içe
Kefil olduðu ise hüznü
Kâfi gelmese de þehir ve þair
Galip gelense hep umut ve þiir.
Tefe koysa da rüzgâr
Yaþar ve yazar
Elbet gittiði yere kadar
Yakar da yakar mektuplarýn ucunu
Posta güvercinleri ile yaþar ve sever þair
O son þiir ki…


Sosyal Medyada Paylaşın: