CENDERE
CENDERE
Atýlmýþken karanlýk dehlize istikbalim
Mülteci çocuk gibi suya düþtü ikbalim
Çaðlayandým bir zaman þimdi kuru bir nehir
Dara çekeceklerdi duruþmam oldu tehir
Suçum ne bilmiyorum acep neye karýþtým
Bombalandýðýmda ben çocuktum bir karýþtým
Ellerimden aldýlar nafakam olan naný
Od düþürüp canýmdan ayýrdýlar cananý
Asýl suçlu olanlar hâlâ teperken hora
Daðlayýp ciðerimi çektiler beni dara
Sapla saman içine sýkýþmýþ bir daneyim
Çekip kurtarmadýlar halbuki birtaneyim
Adaletin kýlýcý keserken masum baþý
Haksýzlýktan kahrolup çatladý sabýr taþý
Çýrpýnýp duruyorum düþtüm çýkmaz sokaða
Bir gecede kar yaðdý þu simsiyah þakaða
Ey benim gamlý gönlüm çimdin hüznün caðýnda
Közlenerek piþersin dertlerin ocaðýnda
Çelik kuþlar roketle barýþ götürür mü hiç
Komþusu kan aðlarken mümin oturur mu hiç
Kimyasal silahlarla göðe delik açtýnýz
Ölümcül zehrinizi gelip Þark’a saçtýnýz
Mazlumlarý çiðnerken zalimin kundurasý
Sýkýþtýrýr ruhumu dünyanýn cenderesi
Vicdan ýþýðý girmez güve düþmüþ ruhuna
Karanlýkla beslenen zalimler güruhuna
Ýnsanlýðýn haline aðlýyorken ufuklar
Tüm kirlerden gusledip aðaracak þafaklar
Pes etme garip gönlüm elbet güneþ doðacak
Hakk’ýn nurlu ziyâsý karanlýðý boðacak.
Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
Cað: Eski evlerin her odasýnýn bir köþesinde olan ve su gideri olan el yüz yýkayýp, abdest alýnabilen, banyo yapýlabilen köþe. Yunak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.