ÇÖLLERDEYİM

Dünya çölünde avareyim,
Gönlüm yýkýlmýþ bir þehir, viraneyim.
Derdinle yansanda biçareyim.
Avutamýyorum kalkamýyorum acz içindeyim..
Sahra çölünde yanar durur bir haldeyim. .


Anlatamam derdimi ummanlara,
Þem oldum yandým, bir ateþin yalazýnda..
Pervane oldum gönül çölünün korunda.
Nur gördüm bir an varamadým, seyrane.
Canlar toplandý girdik devrane...
Aþka uçmak istersen kanadýn yanar ey talibe...



Kurumuþ, çatlamýþ gönül sayfamýn telleri.
Artýk ayaða kalkmanýn son demleri
En yüce, ey yüce, benim sahibim, özümün
rehberi..
Elif gibi ayaktayým, dünya çölünün iþçisi rolüm.
Özüm sen, gönül bahçem sen, dik duruþumdaki makam sen..
Yolum yolun, izim vahyin, rehberim efendim,
Hükmün aklým, amelim fiil,
davranýþlarým..


Cehennem dünya mýdýr yoksa.
Acý çektiðiniz kimsenin duymadýðý yer midir?
Sen kendi kendini yakarken, cehennem sana özendi..
Diller konuþursa kalpler helak olur dendi.
Dünya çölünü cehenneme çeviripte cenneti gitmeyi arzulama can..
Çöl senin, Sahra senin, yol senin
Çölde yansanda devam et, maksudum sensin deyip
Sahrada gönül þehrin tutuþsada,
Rýza yolum sýrat - ý müstakýym ’den ayýrma
Ya Rýdvan....


Sosyal Medyada Paylaşın: