Kayıp

Geceleri gelip, kaybolacaksýn düþüncelerinde.
Karanlýktan çýkýp, gün yüzüne selam vereceksin.
Ey güzel diye seslenip, gaflet dolacak,
Ýyilik eyleyip, hainliðe uðrayacaksýn.
Bazen unutmak, bazen ise silmek için,
Boþ bir kaðýda dert yanacaksýn.

Bir göz gezdirip ardýna bakmayacaklar belki de,
Senin içinde kaybolduðun dünyayý ayaklarý altýnda ezip,
Fýrsat tanýmayýp seni eleyecekler bahtý kara dostum.
Artýk tanýyamadýðýn gaflet dolu yüzler gidecek,
Ve sen yine boþ bir kaðýda dert yanacaksýn.

Dert yandýðýn boþ kaðýtlarý kimse okumayacak.
Beni anlasýnlar diye yazdýklarýný umursamayýp,
Azýcýk dinlemeye tenezzül etmeyecekler.
Senin varlýðýný göremeyen bu insanlar,
Sen ölünce senin dünyanda kaybolacak.
Yardým dilediðin dizelerden anlamlar çýkartýp,
Satýrlarýný sokak köþelerine yazýp seni anacaklar.

-Abdulsamed Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: