BU BEN İSEM EĞER...

Mevsimler örüyorum
Düþen yapraðýndan takvimin
Ve güz rüzgârýna denk düþüyor iç sesim
Ve üþüyorum çok üþüyorum.

Sorumsuzca seviyorum.
Sorunsuzca çözüyorum içimdeki yerleþik denklemleri.
Ben bir surum.
Ben bir sýrrým.
Ben kâhinim.
Ben keþifte bulunduðum hayatýn
Gecikmiþ yolcusuyum ve kaçak bindim ben bu trene.

Lokomotif bildiðim kadar kimliðimi
Þimdi
Raylardaki kývýlcýmlardan bir ateþe yürüyorum
Üstelik baþýmda taþýyorum aþký ve yalnýzlýðý.

Bu, ben olamam.
Bu, ben isem eðer…
Nameler sökün eden
Ve nirengisi yolculuðun
Ve asude düþler ekiyorum zemine
Bazen kaybolduðum
Bazen kaybettiðim
Bazense asla var olmadýðýma kanaat ettiðim.

Þehrin lenduha sessizliði…
Ah, iklimler tasarlýyorum tek gecede;
Tek hecede.
Yalnýzlýðýn duvarlarýna ekiyorum sözcükleri
Bazen düz duvara týrmandýðým
Aslýnda uçuþan varlýðýmda
Kanatlarýma taktýðým ve diktiðim tüy gibi:
Hiç olmadýðým kadar hafifim
Aðýrdan aldýðým mutluluða da talibim.

Þehir isyanda
Þiirleri ise seller aldý.
Þehri yel götürdü
Ve iþte çöküyorum dizlerimin üstüne:
Rabýtasý aþkýn
Rakýmý yalnýzlýðýn
Recim edildiðim kadar
Tutukluluðum ölüme götüren bir kantar.
Aðýrlýðýmca altýn sunuyor hayat
Hazanýn göðsüne dayýyorum baþýmý
Ve o kesif sessizlik…

Ütülemeden sözcüklerimi
Özümle sözüm de bir madem
Matem düþüyor payýma bazen
Mahrem bildiðim kadar sessizliðin
Tefe konduðu
Kaybolan dünde saklý olsam da
Zamandan ve mekândan ayrý düþtüðüm

Göçebe þiirler konuyor baþýma
Göçmen kuþlara söyleniyorum:
Göç vaktim geldi belki de
Ýblis ise öcünü alýrken insanlardan
Uzaðýndayým þeytanýn ve karanlýðýn
Ýçimde yanýp sönen;
Dýþýmda yerle yeksan yorgunluðumu katlayan
Kat izimle eþlik ediyorum evrene.


Sosyal Medyada Paylaşın: