Gü/ruha…

Varlýðý siyah, belki halfeti gülü kadar hilekâr;
belki halittir
soðuk bir dað esintisinde eriyen.
Kanat sesleri duyulur elbet
kadim bedizcilerin fýrçalarýnda,
gü’ya nispet, gü’ya raðmen
yahut gü ile birlikte.

Darlýðýna da vardýr çare
bir dost, bir aþýk
belki bir yalnýzlýk kitabý...
Kara kutular ardýnda yeþeren sakal yosunu belki,
belki gü’ya hasret, belki kendine nefreti…

Yârlýðý eskitir, soldurur…
tahammül yoktur yârlýðýna.
Kukumav kuþlarý söyler þarkýlarýný
bazen boz baykuþlar,
bazen gü’yu aþan zaðar ulumalarý…

Gü’ya öykündüðü geceleri vardýr
aniden artan soðuðun vücuda kattýðý silkinmeler
gü’nun varlýðýný aradýðýna iþarettir geceleri.
Þafaðýn ýþýklarýyla parýldayan kýraðý taneleri gibi
gü’nun huzurunda ýsýnýr,
gü’nun varlýðýyla erir,
gü ile geçer sýrattan,
gü ile erecektir Beatrice’in yanýna.

Sosyal Medyada Paylaşın: