K/ahir Dağları

Daðlarý zapt etmiþ yine kuytuda tavlanmýþ hüzün.
Daðlarda, her köþe baþýnda tünemiþ bin býkkýnlýk.
Sevdiklerime zehir kusturan daðlar,
sevdiðimi melcelerde çürüten daðlar,
kýrýk sýrçalara büyük yangýnlar biçen daðlar.

Doruklarýnda kýpýrdaþan kara bulutlara buðuzkâr
ve onu kayalarýndan madrup eden Tanrý’ya.
Ancak bir rüzgâr resitaline kulak kesiliyor,
yamacýnda yükselen yalçýn sorkunlara inat.
Ebleh çehresi ile felsefenin
irin saçan adýmlarýna olur veriyor yine
ve çýðýrlarýndan geçen Tanrý katiline
ve baysal oyuntularýnda gerçeði gören
yüce âdeme de.

Taþlarýndan yontulmuþ binlerce sahife,
her birinin derinlerine kazýnmýþ bin isyan.
Ketum perdelerinden sarkan kafataslarýnda
bize kadim dünyanýn sýrlarýný fýsýldayan bir tebessüm,
çýðlýklarý kemiklere zerk etmiþ bir serfin tebessümü
vuslatý pabuçlarla bulamamýþ bir kul tebessümü.

Dumanlar görünüyor esen poyrazda.
Daðlar, bir boðuntuya açýyor gözlerini.
Daðlar, müzmin uykudan uyandý.
Daðlar,
katran kusan fabrikalara çevirdi kargýnlarýný,
büyük bir azimle beslediði
zirvelerinden taþan kargýnlarýný.

Daðlardan bin küheylaný kavzamýþ
bin cündî geliyor; bileklerime küskün.
Bin sipahi,
kargýlarýnýn ucunda bin hilalle iniyor þehirlere;
kentin gölgelerinde semirmiþ sessizliði,
mahzenlerde kotarýlmýþ suskunluðu
sokaklarda sürüyor saçlarýndan tutup
ve sükuta alkýþ tutan yalnýzlýða
bin hilal yarasý aþk ediyor.

Sosyal Medyada Paylaşın: