DEMİR TABUT
…
SÝBEL KARAGÖZ
DEMÝR TABUT
ölümün saati yokmuþ,
bak ýþýk söndü,
hayat durdu,
her nerede isen ?
karanlýðýn soðuk nefesini ense kökümde hissediyorum,
kapý duvar,
ne içten,
ne dýþtan, açýlýr,
bir süre tekmeliyorum dört demir duvarý, ses yok…
nice sonra sesime ses geliyor,
biz buradayýz, korkmayýn,
bekliyorum suskunluðu,
sesler yükseliyor, aralarýnda bir tanýdýk ses,
annem diyorum annem,
merdivenlerde acelenin pat pat terlik sesleri,
bir yuvarlanýþ, ardýndan ah sesi
o kundaklara saran ses,
vahlarýn inleyen naðmeleri,
kýzým , kýzým sesleri,
beyaz bir ýþýðýn, karanlýðý yaran keskisinde ,
gözümde yanmalar, aðlama diyen bir iç ses,
abi kucaðýnda, çocuk hýçkýrýklarý,
anne sarýlýþý,
daha deðil, daha degil,
yaþanacak aydýnlýk günler var, deyiþleri…
korku, ölümün yoklayýþý,
karanlýðý koluna takýp merdivenleri,
tozu topraða katýp, gri bir boþluk býrakýyor, duvarlar arasýnda bir yanký,
yaþamak varken ölmek niye?
hele yaþarken, kefenlere sarýnýp,
demir tabutlara girmek niye ?
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
#yazýdükkanýkültürsanateðitimyazýlarý
#demir_tabut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.