SENSÝZ ÖLÜRKEN Sensizliðin kuytularýnda gecenin týlsýmý kaybolurken bir hüzün çöker yüreðime ve...dalar gözlerim tan aðarýrken... uzaklara... bir acý saplanýr yüreðime sana dair umutlarým bulanýk nehrin sularýnda ayrýlýklarýn pusularýna düþerken ve...yarýnlarým ve...acýlarým bir bir boðulurken sevdam sevdana can çekiþirken bir hüzün sarýlýr yüreðime kaplanýn aðzýnda... kaplanýn aðzýnda boðazý sýkýlmýþ bir ceylan gibi ve...ýstýrabýna yenik düþtüðüm sessiz çýðlýklarýmla sensiz ölürken... düþe kalka biçare bitkin kýyýlarýna vurdu bedenim dalgalarýna inat yosunlu taþlara sarýlarak son... son... bir umut dedim... Azrail ölüm pusularýnda beklerken son demini... son demini yaþýyor bu can bedende ecel bir nefes kadar yakýnken nem kaldý... neyim kaldý ki kaybedecek sensiz... sensiz...ölürken -------MEHMET ÖZTÜRK--- ------parkbeni---
Sosyal Medyada Paylaşın:
parkbeni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.