OZLEDIM

ÖZLEDÝM SENÝ..
Gözyaþlarýmý,
Hüzünlerimi býraktým Kara denizin kýyýlarýna
AcIlarýn tokatladýðý
Yorgun dalgalar eþliðinde
Karaya ulaþsýn diye
Hayalini unuttu gözlerim ,
Kokunu özledim
O içli bakýþýný,
Saçlarýnýn rüzgarla savruluþunu özledim
Hani ilkbaharda,
Menekþe kokularý daðýlýr ya dört bir yana
Ilgýt ýlgýt seher yeliyle siner ya ciðerlerine insanýn
Doya mazsin ya koklamaya
iþte...
Ýþte öylesine özledim .
Mangalda yanýp korla þan
Odunlar gibi yanýyor yüreðim
Kaç karin soðuk sularý söndürmüyor içimdeki ateþi
Yandýkça eriyorum
Eriyorum kýzgýn tavada yað gibi
Ne hayatýn yükünü çekecek mecalim kaldý
Ne dertlerimi yüreðime gömecek
Ne acýlarýmý dindirecek zamaným
Nede yaralarýmý saracak aným kaldý
Akþamýn zifirinde feryatlarim düðümlerken boðazýmý
Hüznün ýþýklarý dolar,
Izdýrabý dolar yüreðime
Yaþamdan soðutur
Hayattan býktýrýr beni...
Adýna ne dersen de
Anlatýlamaz duygularla
Özledim iþte...
ÖZLEDÝM SENÝ
Kaç kez ayaklandý yoluna
Kýrýlýp döküldü kaç kez
Oysa kelebek kadar narin yüreðim
Bu ýzdýraplý hasretinin
Acýlarla dolu bekleyiþinde
Sensiz umutlarýmda düþlerimde
Kimsesiz..
Yanlýz gecelerimde..
Ne iþi var nefretin
Ne iþi var nefretin sevda dolu yüreðimde...
Ey can...
Parkbeni / Mehmet Öztürk

Sosyal Medyada Paylaşın: