BEN HEM İSTANBUL'DUM HEM DE ŞİİR...

Ýçimin yansýmasý, yamasý, yarasý…
Aþiyan yollarýnda seken leylekayaklarým ve rüzgâr
Çatýsýna tünediðim her yürek
Dibi gördüðüm
Arþa erdiðim
Arzý endam eden çocukluk neþem
Kanýksanasý hüzün yüklü pencerem
Reþit i mgelerin baþ verdiði
Aþkýn ve yalnýzlýðýn kemale erdiði
Ve iþte þehrin göçüdür yazýlasý her dizede saklý
Fermanýn ilk ve son yansýmasý
Bazense veryansýn ettiðim
Kamburu çýkmýþ dünya
Hazanda saklýysam kime ne gerek?

Rengime maðlup düþtüm
Günün getirisi idi rüzgâr
Ah, açamadýðým o kördüðüm
Hem çocuktum hem büyük
Simasý tanýdýktý günün
Görmeyi umut ettiðim bir düðün
Elbet sevdiðim insanlarla ördüðüm binlerce cümle hükmeden
Hüznü redif
Aþký sadýk
Rabbim ise tek þahidim.

Bir cenaze bir düðün madem
Matemin dahi yargýlandýðý bir döngü
Rüzgârýn yýkýcý gücü
Ýçine saklandýðým þehrin hörgücü
Anlamadýlar beni
Anlattým ben Ýstanbul’u sel alan her þiiri.
Salýndýðým kadar kaykýldým
Serpildiðim kadar sustum.
Sancaðýmda saklý olsa neydi ki matemim ve mahremiyetim?

Göç vakti þehrin
Hurafeler sustu ve yaðýþ teslim aldý yeri göðü
Simasýnda düþen her damla
Ýstanbul ve hüzün olmanýn nesi kötü hem?
Ýki yakam:
Tevafuk yüklü mana dolu haletiruhiyem
Baþtan ayaða yalnýzlýða þerh düþen matem
Ulvi bir makamdý o yedi tepe
Tastamam saydým ve eriþtim sekize.
Ne dünyanýn sekizinci harikasýydým
Ne de Ýstanbul’un tek müridi ve sakini
Þehrin rüzgârlarý ile boca ettim içimdeki renkleri
Kurada çýkan bir sayý gibi
Saydým baþtan sona
Serildim sondan baþa.
Ne emir eriydim ne emir kipi
Asker adýmlarýnda yalnýzlýðýn
Teslim oldum þehre.

Tespiti zordu bu intiharýn
Teamülü saklý derinde varlýðýn ve yalnýzlýðýn.
Vardý bir hikmet vardý hata payý
Semazen i mgelerle örttüm Ýstanbul’un üstünü.
Ütüsüz ruhum
Titreyen surlarý yaralý þehrin
Ufacýk bir yüz ölçümü oysaki
Milyonlarýn sýðýp da taþtýðý.

Uðurlu sayýmdý sekiz
Divane ruhumun ölümle kumar oynadýðý
Bir feryattým bir figan
Aþkýn asasý yazmaya durduðum her ferman
Kubbede saklýydým ben ve rüzgâr
Ýstanbul’un çatýsýna konduðum
Çocukluðumsa asla kovamadýðým
Oysaki kovulduðum binlerce kapý
Ben ve Ýstanbul yürüyorduk Hakka:
Üstelik
Hakkýyla seven, yaþayan kim varsa

Cüssem neydi hem?
Cübbesi þehrin,
Ah, yerleri ve denizi süpüren.
Bir vardým bir yok
Karným ne açtý ne tok
Ve o tok sesi Ýlahi Çaðrýnýn
Duyduðum neydi hissettiklerimin yanýnda?
Sevmek neydi hem içten olmadýktan sonra?
Ýçtiðim zemzem suyu ve mealim
Ben hem Ýstanbul’dum hem de þiir
Kadife teninde ölümün
Ömrün bekasý olsa da hüzün…


Sosyal Medyada Paylaşın: