BENİM CENNETİM SENSİN
NiCel
BENİM CENNETİM SENSİN
Deniz kokusuyla sarsýlýyor burnumun direkleri
dalgalar nazlý nazlý kumlarla seviþiyor
bir ses duyuyorum ta derinden
adým yankýlanýyor
tanýdýk bir ses
ayaklarým yerden kesilip uçuyorum
kanatsýz
meçhule doðru
Bir þarký sözü mýrýldanýyorum
Kelimeleri kalbime kazýnmýþ
tozlu raflardan aldýðým bir kitap geliyor aklýma
ilk sayfasýný açýp okuduðumu hatýrlýyorum
tek bir cümle yazýyor
‘’’sensizlik içimi yaksa da benim Cennetim sensin’’’
Turluyorum sokaklar arasýnda
Kafa hoþ
Sevgiyle serhoþ
her taraf sessiz
balkonlar rengarenk çiçeklerle süslü
ah bir de sevgilim olsa bu cennet yerde diyorum
hüsnü kuruntu yapýyorum kendimce
bir kapý eþiðinde
bir kedi miyavlýyor
sokak baþýnda birileri beliriyor
bana doðru yaklaþtýklarýnda
ayaklarým titremeye baþlýyor
bir zamanlar tenimi okþayan o eller
þimdi baþkasýnýn elini tutuyor
Göðsüm parçalanýp
yüreðim yerinden fýrlayacak gibi oluyor
birden kendime geliyorum
Düþünüyorum!
‘’’Cennet Cehennem mi hadi oradan’’’
‘’Ben sensizlik Cehenneminde yaþýyorum’’
10.09.2021 ’’NiCel’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.