Son cemre

Ýçimi dökemiyorum rüzgarlara ey sevgili,
Adýný her anýþýmda yanýyor dudaklarým
Bir güle gidiyorum, bir an olsun kokunu duysun diye kulaklarým
Yokluðun gizli bir hastalýk gibi,
Tanýmayýnca denizini, kuraklýk yaþamak helal bize
Yaþamak damarlarýnda kan aksýn,
Sen yeryüzünün yüreðine Medine’den akan nur
Yaþamýyor sensiz ömürler
Sadece zamaný tüketiyor
Havaya, suya, topraða, cemre düþüyor da
Hâlâ yüreðime cemre düþmüyor sensiz
Ruhumun ayaklarý yorgun
Kalbimin topraðýnda seni aramaktan
Ey gözlerinde ummanlar barýndýran sevdiðim
Tövbelerimi bile çölde býraktým
Kavrulsun da arýnsýn, kavrulsun da yok olsun diye
Ey sevgili adýný her anýþýmda yanýyor dudaklarým
Gecenin saçlarý hasretinden karalar baðladý
hatýrýna var olan yýldýzlara sarýldý
biraz olsun dinsin diye sancýsý acýsý.
Sen ey ! sen Cebrail’in yüreði
Sen ey ! sen Ýbrahim’in ateþi
Mecnunun, Leylada aradýðý
Tahir’in, Zühre’de bulduðu
Arzunun, Kanber’de doyduðu
Ferhat’ýn, Þirinde gördüðü
Aslý’nýn, Kerem’de çözdüðü
Seni göremedik biz..
Çöl geceleri gibi yanmadý baðrýmýz yadýnla.
Ey varlýðý özüne döndüren
Geceye uyanan ve geceyi uyandýran þefkatli ses
Ey fezanýn güzel insaný
Biz sensiz hangi yalan baharlara uyanalým
Hangi sofrada açalým tuttuðumuz aþk orucunun iftarýný.
Kimden dinleyelim, çiçekleri ezip geçmeden aziz bir yolcu olmayý, kimden soralým.
Sancýlý yokuþlardan korktuðumuzda dudaðýmýzda kimin adýný yüreðimize fer diye mýrýldanalým
Gönlümün sularýnda, gecemin gerdanýnda ki Ay’dan ýþýldayan sensin
Sensin dirilmek için çýktýðým yolculuklarda rastladýðým en güzel haber
Günahlardan arýnmýþ yüreðimi göðün altýncý katýnda biriktirdiðim sensin
Yüreðimi o ferah nefesinle kuþatmak için adýný dudaðýma düþürmek için
Bütün dileðim bu ey aþk ikliminin meltemi ama biz görmedik seni
Titremedi kelamlarýnla kalbimiz
Adýmlarýný sokaklarýmýzda duymadýk
Gülüþlerine þahit olmadý bu nasipsiz bu gözleri kör
Bu acýyla yoðrulmamýþ ve yorulmamýþ biz insanlar
Ey beni hayata baðlayan en büyük tesellim
Belki deðmedi yüreðine yüreðim
Ýndirip bakýþlarýmý yere ellerimi baðlayamadým önünde hiç
Ey hüzünleri gözlerinde düðümleyen
Yokluðunda her an çoðalan sancýlarýmýzýn sebebi
Günahkâr ellerimizi; dualarýnla yükselen ellerinin ardýnda gizliyoruz
Rahmet ederken rahman hatýrýna narý nura döndürür biliyoruz
Ey sevgili adýný her andýðýmda yansa da dudaklarým
Ýçimi dökemiyorum rüzgarlara
Bir tek gözlerinin önünde kora dönüþür ateþim
Rahle-i tedrisatýndan geçmedikçe aþkým titreyen bir mehtaba dönüþmeyecektir.
Gözlerimde baþlayan savaþ ancak; senin kalbinde barýþýr mevsimlerle
Ve bir tek seninle düþer yüreðime Son Cemre..


Ali KIRDUDU.
2006
ANADOLU RADYO GÜNLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: