Esareti esir almadýkça! karanlýkta bir gölgenin ellerini tutmak gibi imkansýz... Yanlýþ okunmuþ bir roman gibi anlamsýz, Eksik yaþanmýþ hayat gibi manasýzdýr özgürlük.
2
Zamanýn bitmez kavgalarýndan ürken... Gözlerinde ateþ rengi korkular taþýyan, yalnýz bir çocuk olmaya mahkumdur Ýnsan... En acýsý da kendine muhtaçtýr Ýnsan.
3
Eskiden bakkala giderken yolu kaybeden çocuklarýmýz vardý Þimdi ise vitrinlerde kendilerini kaybeden büyüklerimiz var!
Dahasý Doktorlar tok karnýna yatamayanlara çözüm sunarlar Ancak açlýktan uyananlara yoktur onlarýn da çözümü.
Çünkü Unuttuk kardeþliðin dilini... Dinlerin ve renklerin kardeþliðini unuttuk...
Unutmayýn sesiniz önce içinizi parçalar... Sonra bir boþluða çýkmýþlýðýn hürriyeti ile anlam bulur çarptýðý yerde... Öyle ki el deðmemiþ bir yalnýzlýðýn kardeþi ve yarýn doðacak bebekleriniz þarkýsý olur sesiniz.
Ali Kýrdudu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Kırdudu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.