Ýstanbul çamura bulanmýþ altýn þehir Sarp yokuþlarýnda tarihin þanlý hüznü Biraz yorgun, biraz durgun Bir yaný hayatla cebelleþirken Bir yaný hayatý göbeðinden keser
Ýstanbul’dur bu, kaldýrýmda aç yatarken bir zamanýn gençleri Zamane gençlerinin halinden utanýr, gözleri biraz ýslak biraz nemli , Onlar ki, bir zamanýn gençleri….
Kimine aðyar kimine gam kimine çýðlýk çýðlýk bu devran Arka sokalarda pembe pembe baþlayan Sevdayý kara köye taþýyan bu devran
Ýstanbul neresinden baksam orasýnda bir kör oðlu kör Anlamaz bozgun yemiþ ömürlerin dilini Anlamaz Anasýnýn derdini Soluðu yetmez konuþsa baba zaten ram kalmýþtýr kurtuluþ çukuruna Evlat gömse ne fayda baba görmüþtür oðul düþmüþtür uçkura Deli isen ne gam..
Ýstanbul pas tutmuþ ciðerlerinden hüzün soluyan þehir Anlamý artýk eski fotoðraflarda Ve bir zamanlar diye kurulan cümlenin içinde anýlan yaþlý þehir Yorgun asýrlarýn gizemli bekçisi. Yetmedi insanlara Ayasofya kýz kulesi Fatih hanýn fatih camisi Ve ölümleri hiçbir vedaya sýðmayan þehitler sebili Surlarýnda can verirken ensari Þimdi adam sanýlan arsýzlar giyer oldu entari.
Þimdi Ýstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalý Ey be Orhan veli Açýp ta gözümü gezemiyorum Ar kaybetmiþ zarýný, korkar oldum kaybetmekten ar’ýmý Ýstanbul’u geziyorum gözlerim kapalý Ýstanbul’u in’liyorum Ýstanbul’u inliyorum Ve Ýstanbul’u dinliyorum
ALÝ KIRDUDU
04/31/2009 SALI
SAAT 06;21
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Kırdudu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.