HAZAN MEVSİMİ
HAZAN MEVSÝMÝ
Kýmýldaþýr yapraklar bir ihtiþam içinde
Kulak verdim aðaçlar, rüzgarla muhabbette.
Güneþ, kýzýl rengiyle bulutlarý okþarken
Gri, içli bir bulut aðlayýp inlemekte.
Toprak yorgun sýcaktan ,çatlamýþ damar damar...
Susuzlluktan kuruyup sararmýþ tüm ovalar.
Kuþlar suskun, sessizce hicrete yönelmiþler
Süzülerek semaya baþlýyor göç ediþler.
Firkatin alevinde dil sûzan, yürek sûzan
Zehirli bir cerahat kalp testisinden sýzan
Katar katar olmuþlar göç ediyor turnalar
Aþk od’undan kurumuþ gönlümdeki kurnalar
Aynalara baktým da kar yaðmýþ saçlarýma
Ecel salýncak kurmuþ zülfümün uçlarýna
Alnýmdaki çizgiler benle alay ediyor
Sanki ömür takvimi sona doðru gidiyor
Topraðýn baðrý yanýk, kaç cana oldu mezar
Bu yasa ortak olur sararan tüm yapraklar
Hazan mevsimi derler son baharýn adýna
Duygu yüklü Eylül’de hem sevgi hem hüzün var....
Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.