EY CAN

Gönül kapýsýnda bekledim,
Þems gibi.
Görünmez bir iple öyle intisap etti ki.
Tutundum o baða sýkýca..
Yaksýn, kül etsin, bendeki beni O’na taþýsýn.
Ýmtihanýmýn adýydýn.
Ateþlere attýn dünya yolculuðunun son duraðýnda.
Kalsýn mahþere dedim.
Bekleyemem dedin.
Bilemedin ki mim duraðýndan sonra geçilmez.
Orada kalplerin nuru var orada havf ve reca var.
Anlayamadýn
Anladýn belki dayanamadýn.
Demiþtim sana bu kapýya yanan gönüller gelsin.
Þems gelsin mevlanasýna
Behlül’ü Dana kavuþsun, ethemine
Sen acele ettin ya gönül.
Önce þekil verilecekti ruha üflenip,
Koþup sana gelecektim bu ruhta piþmek için.

Ney oldum semaya açýlan dua kapýsýnda yandým.
Söyleyemediklerimi neyde haykýrdým anlattým.
Sen anlamadýn.
Ey dost!
Gerçek aþýða aþktan baþkasý haramdýr dedi üstat.
Ben bu yola baþ koymaya geldim.
Piþmek için nazar ettim
Nefsimle gaza etmeye geldim...
Artýk yandým seni göremedim.
Yakýnýmdaydýn seni iþitemedim.
Suretler cisimle savaþtý, hakikat perdesinde.
Seni göremedim.
Kalp baðýyla baðlanan görünmeyen ipi ben þimdi yanarak gördüm.
Üzülme ey can! Cananýna ulaþmak isterken takýlma kendi nefsine.
Ýyiler kaybetmez deme can.
Ýyilerde kaybeder.
Sen anlamamýþsýn ey can.
Unutma! bizi yoran bu dünyadan sadece geçiyoruz.
Yanmak için ey can.

Sosyal Medyada Paylaşın: