TAM DA DOKUNACAKKEN KENDİME...

Övünçle sever ve yaþarken
Bir serzeniþten öte
Yalnýzlýðýn duasý
Vedasý günün belki de
Gece gözlü þiir
Kuytulardaki hiciv
Günü b/ölüp
Dimaðýnda saklý neyse
Yerle yeksan olmuþ ruhun vedasý

Bir apoletse konan omzuna
Bir iç çekiþ
Ellerinden kayan hayatýn uðruna
En çok sevdiklerimiz
Sevecen bir gülüþün solduðu ansýzýn
Ýçe dönük bir hatýra
Dýþ sesin bastýrdýðý bir hezeyan
Yaþamaktý oysa heyecanla payýmýza düþen.

Düþ kýrgýný bir yaþ’ ým ben
Gerçekleri hatmeden bir kývýlcým öncesinde
Düþ saðanaðýna yakalanmýþ bir çiçek
Gün öðütürken yavaþ yavaþ
Ah, uyruðu olmayan acýlar
Açamadýðým pare pare
Yasýma düþkün
Yankesici suretlerin düþkün kimliðinde
Devasa bir sarkýt
Bir insan mozaiði ve hiçlik
Uymadýðým düzende
Tefe konduðum hece hece.

Kelamýn sýrýttýðý bir sessizlik
Gözlerimden okunur derinlerde çektiðim
O acý o sarkýt o varlýk
Elbet hiçliðin muadili
Bir hýçkýrýk
Duyansa Rabbimde saklý tecellisi
Teselli bulduðum duam ve nazenin yakamda takýlý
Bir broþ adeta…

Ýsmimi unutan insanlar
Hezeyan yüklü yeryüzünde
Hüzne teslimiyetim Hakkýn izniyle
Çýkacaðým selamet
Gökteki rakkasý yýldýzlarýn
Yýldýz olduðumu unuttuðum gecelerde
Mehtapla avunduðum bir sýrrý sunduðum
Sarmalýnda inancýn çöken avurtlarým
Ýndinde rahmetin
Semazen bir temenni adeta içimden geçen.

Uydusu olmaksa sevginin
Sevdiðim kadar sevilmek bir düþ’ ten bile öte
Düþen gözümden yýldýz tozlarý
Hibe ettiðim ismim ve kimliðim
Dokunaklý bir þarký ne ki
Dokunmadýðým her karede saklý mutluluk
Hatýrþinas gönlümdeki kara delik
Koca evrenin yuttuðu tek lokmada
Oysaki her zerremle sevmiþtim ben.

Sevdikçe geride kaldýðým kendim
Kimliðime namzet bir çiçek ya da gözyaþý
Sinemde saklý devasa bir yara
Yamaladýðým her cümle
Yaftalar uçuþan nezdimde
Yâd edilesi kim kaldý ki geride?

Yar olmadým þu evrene
Yarenim sessizlik
Kalemin kat izinde saklý buðusu ömrün
Kapýp da koyuverdiðim her duyguda saklý
Kaybolsam da deðiþmedi yolumun rotasý
Bir düþüþ deðil asla
Bir vazgeçiþ belki
Hüzün bohçam kadar hazan bütçem
Diktikçe sökülesi
Dara düþtükçe gömülesi
Diri olmak ne ki?
Bunca acýdan sað çýkamadýðým
Solumda saklý hüzünlü bahçe
Tam da tam da dokunacakken kendime…

Sosyal Medyada Paylaşın: