ayrýntý diyor þeytan aþký da bulursun beni bulduysan
sen diyorum ona aþkýn bencileyin aslýna gülüyor durmadan hani deklarasyon diyor ardýndan
suskunluk aþký barýndýrmaz her zaman ruhla beslenir bazan insan denen hayvan
aldýrmýyor itirazlarýma korkularýný haklý kýlýp seni aklama çabalarýma
aþk diyor pervane iþi pervane dediðin hiç korkar mý yanmaktan ya insan insan olabilir mi aþk ile kavrulmadan
devir o devir deðil geç diyorum mevlana’dan
dem vuruyorum zamane þartlarýndan bizi bizden eden müzmin yalnýzlýktan dün sancýlarýndan/yarýn kaygýlarýndan... topu düzene atýyorum anlayacaðýn düzüldüðünle kalýrsýn diyor acýmadan
aþkýn adaleti yok/ bahanesi hiç... el üstünde tutarsan el altýnda tutulursun her zaman
sus diyorum kör þeytan sen ne anlarsýn sevgiden/ aþktan...
susarým diyor elbet aþký hala alkýþlarda arayýp kendine sustuðun zaman
bil ki ne yerdeyim ne gökte zerrelerim cümlenizin çekirdeðinde yavþamýþ iyinizden daha gerçeðim adýma kötülük deseniz de
hem /iyi iyi olabilir mi sanýrsýn benim mizanýmý aþmadan ya aþkýn mayasý tutar mý bir parça ben katýlmasam
uzat diyor elini yaþa gerçeðini elma havva yýlan seni benden alan bilindik her þey yalan
evvela bana varýr aslýný arayan geçerken aþktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Destanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.