Acı kokan gülüş

Oysa düþler salýncaðýnda sallanýyordu çocuk,
Göz bebeðinden umutlar fýþkýrsa da,
Güneþin saçaklarý yaktýkça yakýyordu hayallerini.
Bukle saçlarý el sallýyor gökyüzü maviliðine,
Sahi bulutlar neden asýk suratlý,
Nerede sessizliðini yutan gökyüzü.

Maþaraba gibi soðuk teni,
Asi bir ceylan olmuþ tümceleri.
Selviyle yarýþ mý var çocuk,
Adýmlarýn yerinde koþuyor çar çabuk.
Hiç siyah önlük dikilir mi beyaz iple,
Küs kaldýrýmlar ve saðanak duvarlar.
Acý kokan gülüþlerinde bekler,
Yanaklarýndaki nehirler.

Oysa yanýk kokardý kaleminin ucu,
Yüreðinden kalemine nice köprüler.
Zift yutmuþ bülbüller aðlardý haline,
Sonrasý hep bir meçhuldü siyah ve beyaz.

Sýrtýna baðlý azýk küfesi var,
Kara kaplý yüreði,
Göç etmiþ yarýnlarý var.
Kulaðýnda çýnlýyor umutlarý,
Ayaklarýnda baðlý düþleri,
Bir türlü girmiyor içeri sevdalarý.





Sosyal Medyada Paylaşın: