Önceden eþyaya tam hakim iken,
Maddenin mahkumu, esiri insan.
Umurunda deðil ne gül, ne diken,
Maddenin mahkumu, esiri insan.
Bugün ipek ister yarýn da keten,
Uykusuz geceyi gündüze katan,
Sahip olmak için ömür tüketen,
Maddenin mahkumu, esiri insan.
Her yeniye; güzel diye, koþuyor,
Sanki, teknik nimet için yaþýyor,
Ýhtiyaç peþinde yorgun düþüyor,
Maddenin mahkumu, esiri insan.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.