Onca serüvenli yoldan sonra, Bir durakta olabilirim, Bir sýðýnakta, Fakat anýlarýn rahat býrakýr mý? Gözlerini kapattýðýnda, Ellerini deðdiðinde, Baþka þehirleri hissetmez misin? Baþka rüzgarlarý özlemez mi tenin, Baþka isimlere sürçmez mi dilin. Ben, yerini yadýrgamadan koruyan; Ya da nasýl demek istiyorsan: "Yerinde sayan" bir mekanizmayým, Ömrü azalan ama hâlâ iþ gören bir salýncak, Üzerine isimler kazýnmýþ, Sökülmemiþ, çürüyen bir direk, Ýki senede bir, Bazen istisnai, senede bir, Zýmparalanýp, cilalanan bir oturak. Peki, onca duraktan, konaktan, Peki onca savrulup gittiðin yolculuktan sonra, Benim gibi, dikelip bir sürü ýstýrap biriktiren, Bir sürü gözyaþýyla sulanýp, Yüzlerce ayrýlýða tanýk olup; Kasveti üzerine çökmüþ bir durak niye? Beklemem, oturasýn, soluklanasýn, Yaralarýmý bir deþip bir okþayasýn, Kuru bir tahta parçasýna baðlanasýn diye. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.