Bu evrende yapayalnýzým, Yakýnmayarak uzun zaman harcamýþým sanki, Ve herþey belkilerden ibaretmiþ, açýkça belli.
Aðlamak, kýrýþtýrýyor yanaklarýmý, Zaman, her yanýmý sýkýþtýrýyor umrumda deðil! Zaten her an öfkeliydim, Kuþlar konuþmuyorlar, kýzdýrýyorlar beni, Hafife alamam, Ölmeliydim. Tuzlu kirpiklerim; Bu telaþa, bu duygu karmaþasýna bir son vermeliydim, Gereklilik kipleri! Yüreklilik deðildi; Bir kaçýþ, korkaklýk, Tam bana göre bir gömlekti intihar, Aptallýðým, çoðu konuda zirvedeydi ve tecrübeliydim, Hangi yönden kaybedecektim daha, Hangi biçimde katledecektim kendimi, Ruhum sökülmüþ, Yaþama uðraþým, bir bardaktan usul usul dökülmüþ gibi, Sorarlarsa, tabiki de iyiydim, Dönüp bir bak þu kapkaranlýk þiirlere, Ýçi dýþý çürümüþ biriydim. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.