İYİ DE BEN DAHA YENİ BAŞLADIM...

Uyuttuðum ne kadar düþ varsa.
Ah, unutulduðumu geç anladým oysa.
Uyruðumdu madem gece ve þiir
Uyduruk cümleler deðildi tercihim
Belki uydurduðum hikâyeler…
Sahi kaç yaþýndaydým ben?
Üstelik bilemeyeceðim kadar kýrýk idi tekeri cihanýn
Cahilce sevip ütülediðim düþler
Bir sekant farký ile gerçek olan
Geçimsiz mizacýmla çok da sevebildiðimin ta kendisi
Kadýn erkek herkesi kendime yakýn gördüðüme
Þahit idi Yaratan.

Þerh düþtüm içimdeki düþ bozgununda uyuyan çocuða
Simasý tanýdýktý sevginin
Sevilmeyi telaffuz etmesem de
Sevilmekti tek dileðim
Ve hala çocuðum dün gibi
Ya beþ yaþýndayým ya da elli
Altý üstü bir insan
Ýman gücüne sadýk binlerce hicran
Hem hüzünlü kalbimi en çok seven
Vicdanýma da sadýk söz birliði ettiðim Mevla’m.

Paçoz gölgelere de aldýrmadan
Hep sevdim hem masum kalmak için direndim
Dediðimi de yaptým
Hem yalnýz hem masum hem hazan hem bahar
Kýþ güneþinde açýlýp saçýlan deste deste güller
Oysaki ne açýldým ne de açýk verdim
Ne kapalý bir kutuydum ne de isyan ettim
Varsa yoksa sevdiklerim
En baþta Rabbim
Aþkla çýktýðým yol ve yarýda kalan hikâyem
Hatta hikâyelerim…

Açtýðým parantezlerden taþan binlerce firari kuþ
Tuþ olsam neydi hem huþu içinde sevdikten sonra
Nihayetinde sýra da kendime geldi mi…
Ah, gerisin geri kaçtýðým kendim
Belki de aþka hicran yükleyen semai varlýðým
Külüstür düþlerime hala inandýðým kadar da
Kapýnýn önüne býrakýlmýþ bir mektup gibi
Kendim yazýp kendim söylediðim bir þarký
Bir o kadar þiirler iken katýk yaptýðým
Ve vicdaným en rahat yastýðým.

Yine de huzurum tam deðil
Öykündüðümse düne kalan küçük çocuk
Hani tepiþen yüreðimde
Hala top peþinde koþan bir soytarý
Gözlerimin rengine bulandý þiir
Üstüm baþým sözcük
Ýmgelerle ip atladýðým da tek gerçek
Ama en çok sevilmeyi sevdiðim
Sevdikçe sevesim gelen cihanda saklý son fosil
Oysaki daha beþ yaþýndayým
Belli elli
Belki onlarca asýr aþýrdýðým tarih
Tekerrürlerden ibaret ah, bir hayat hikâyesi
Ýyi de ben daha yeni baþladým…

Sosyal Medyada Paylaşın: