BİR ZAMANLAR
BÝR ZAMANLAR
Küçücük bir çocuktuk kýsaydý saçlarýmýz
Hayata neþe ile bakardýk bir zamanlar
Soðuktan titrese de tüm parmak uçlarýmýz
Ýdare lambamýzý yakardýk bir zamanlar
Ýki göz toprak damda yedi kiþi yaþardýk
Avlumuzun içinde kardeþimle koþardýk
Tecrübe edinirken gâh kalkar gâh düþerdik
Kendi söküðümüzü dikerdik bir zamanlar
Kunduramýz yeniyse eskiydi fistanýmýz
Bahçede yetiþirdi baðýmýz bostanýmýz
Dilimizden düþmezdi türkümüz destanýmýz
Kýnalý keklik gibi sekerdik bir zamanlar
Kaneviçe iþlerdik bembeyaz ketenlere
Baþýmýzý koyardýk rengarenk satenlere
Kendiliðinden çýkýp daðlarda bitenlere
Helal yemiþtir deyip çýkardýk bir zamanlar
Hikaye anlatýrdýk bilmeceler sorardýk
Babam bir soru sorsa kafamýzý yorardýk
Beyaz tülbent içine saçýmýzý tarardýk
Parfüm yerine sabun kokardýk bir zamanlar
Pýnardan su taþýrdýk bakraç takýp kollara
Mahallenin kýzlarý düþer idik yollara
Misafir geldiðinde peþkir tutup ellere
Bakýr ibrik ile su dökerdik bir zamanlar
Ekmek kýrýntýsýný nimet diye toplardýk
Akþama dek sokakta koþup oynar hoplardýk
Leblebi külü ile mutluluktan zýplardýk
Sofraya oturup diz çökerdik bir zamanlar
Kar kýþ demez yürürdük gitmek için okula
Ýzin vermezdi müdür saçýmýzda kahküle
Siyah önlük üstüne çift belikler döküle
Boynumuza ak yaka takardýk bir zamanlar
Babamýz azarlasa cevap vermez susardýk
Terlik atsa anamýz üç beþ dakka küserdik
Bir büyük konuþurken sesimizi keserdik
Meteliðe hep kurþun sýkardýk bir zamanlar
Sobayla gýzýnýrdýk kalörifer yok idi
Midemiz aç olsa da gözümüz hep tok idi
Yoksulluk ve sefalet sýk rastlanýr çok idi
Þeleði sýrtýmýzda çekerdik bir zamanlar.
Büyüdük de ne oldu keþke küçük kalsaydýk
Nurgül’üm bayramlarda kartpostallar salsaydýk
Yine eskisi gibi mutlulukla dolsaydýk
Arklarda yüzümüzü yýkardýk bir zamanlar
Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.