promete’den mirastý düzenin özü insanlýk evrilmeden gelen ateþin kül ve dumandý karanlýk yüzü...
hep /bir çobana taptýðý için damgalý numaralý bilmem kaç milyarlýk sürü…
-tam burada susuyor adem-
çoban öldü... -diye mýrýldanýyor sonra-
yerine vekalet eden biri bizi gözetliyor
ölmediyse madem bu þirke neden göz yumuyor
evet evet çoban öldü... öldü ve deste deste banknotlara gömüldü
-adem son günlerde tuhaf mütemadiyen konuþuyor es verdiði aralarda kendini kusuyor kusmuklarýna da þimdiye kadar sustuklarým diyor-
doktorrr kumdaydý baþým ne zaman kaldýrmaya kalksam dilinde dýrdýr elinde bilmem ne faturasýyla nazmiye karýsý yahut bitmesi gereken dosyalarla patronum nizam hýyarý
akþam sefasý sürmek için yorgun argýn uzatýnca ayaklarýmý sehpada bana iþveli gülümseyen hep tv kumandasýydý...
o gün kendime kaçmayý baþarýp algý kanallarýmý zapladýðýmda bir baktým hepsinde reklam arasý...
bekledim sabýrla sonra pür dikkat izleyince filmimi bir de ne göreyim
ergen olurken okul sýralarý tek tip önlük ve disiplin cezasý
erkek olurken üniforma ve nizamiye kýþlasý meðer bunlarmýþ insanýn torna tesviye tezgahlarý
dedim ki kendi kendime oðlum adem bilmem ne sitesinde kutucuklarýn içinde vasat hayatýnla ve aleve potansiyel baþýnla vasati çöplerden birisin
ve "büyük birader" doða anayý her becerdiðinde orgazm sigarasýný yakmakla mükellefsin
bayýlmýþým acýsýný yeni duyduðum iþkenceden söyle doktor hasta mýyým gerçekten
-doktor sýkýntýyla baktý bir süre misafirimizsin derken-
tam bir yýl sonra güneþ her gün mütemadiyen beþinci uykusuna dönerken ve ýþýðý anbean biraz daha sönerken adem hücresinde yakýlmayý bekliyor hala her gün içtiði bir avuç ilaca raðmen
ayný anda doktor son model arabasýnda mesut gülümsüyor jakuzili plazmalý cennet timsali kutusuna giderken
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Destanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.