Nurgül KAYNAR YÜCE
BİZİM SOKAKTA
Nurgül KAYNAR YÜCE

BİZİM SOKAKTA


BİZİM SOKAKTA

BİZİM SOKAKTA

Mahalleden geçtim dün akşam üstü
Anılara daldım bizim sokakta
İşittiğim sanki tanıdık sesti
Komşumuzu buldum bizim sokakta

Rahime ablayı eşikte gördüm
Sarıldım boynuna bir selam verdim
Hasbihal eyleyip hal hatır sordum
Sanki çocuk oldum bizim sokakta

Eskimişti evler viran olmuştu
Akasya ağacı bile solmuştu
Bilmediğim yüzler gelip dolmuştu
Garip gibi kaldım bizim sokakta

Bir kadın oturmuş titriyor eli
Çıkmış eşarbından bembeyaz teli
Ağlayan gitardım değil neşeli
İçli hüzzam çaldım bizim sokakta

Dedim Dönüş abla bu halin nedir
Görmüyordum onu beş on senedir
Dedi ağlayarak derin konudur
Gözlerini sildim bizim sokakta

Canlandı anılar bir filim gibi
Hissettim eskimiş bir kilim gibi
Sılada gurbetlik bir zulüm gibi
Zannettimki öldüm bizim sokakta

Kalmamış yaşlılar ahrete göçmüş
Balalar büyümüş yuvadan uçmuş
Eski mahallemin tüm tadı kaçmış
Çağlayan bir seldim bizim sokakta

Babamın evine uzaktan baktım
Yaşlar hücum etti burnumu çektim
Bir yabancı gibi sokaktan çıktım
Genzim yandı doldum bizim sokakta

Bakkalın yerinde yeller esiyor
Kuşlar cıvıldamaz olmuş susuyor
Hatıralar bana surat asıyor
Nurgül’üm meçhuldüm bizim sokakta

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ
Bir Temmuz Akşamı 221

(Fotoğraf sevgili arkadaşım Arzu Özaydın’a aittir. K. Maraş’ımın eski sokaklarından biri)
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.