BİR EFSANE BİR ŞİİR ( PAMUKKALE)

Çökelez’in eteðinde yuvamýz
Bizler burda doðduk burda yaþardýk
Her zaman insanlýk iken davamýz
Her köþeyi güzellikle kuþardýk

Allah bir yüz vermiþ o da çirkinmiþ!
Dünyada güzeller sanki erkinmiþ !
Kocaman bir yürek senin farkýnmýþ
Tüm yüce daðlara sevgi döþerdik

Evet fakir idik yoktu aþýmýz
Ama eðilmezdi kolay baþýmýz
Pamuk gibi beyaz olmuþ taþýmýz
Engel ne bilmeden , gider aþardýk

Halimden bilmedi eþ dost akraba
Hem çok çirkinmiþm hem de maraba
Atsam mý bedenim kanýp seraba
Çýkýþ yolu yoktu elbet þaþardýk

Canýma tak etti bu kadar yeter
Güzellik benim de gözümde tüter
Çekilmez bu hayat gün günden beter
Bizde çaresizdik, biz de beþerdik

Sonunda kararým kesindi artýk
Yarlar uçurumlar esindi artýk !
Oradan akseden sesindi artýk
Bizde kendimize mezar eþerdik

Öldürmeyen Allah öldürmez imiþ
Her zaman zalimi güldürmez imiþ
Hikmetini boþa bildirmez imiþ
Vuslatýn yoluna erken düþerdik

Güzellik insanýn huyundan imiþ
Kalbin temizliði soyundan imiþ
Göreceðim günler düyundan imiþ
Çorak topraklarda açtýk,yeþerdik

Belki bir gün gelir can bulur öyküm
Aþký yüreklerden çok solur öyküm
Okura emanet yön olur öyküm
Her zoru sevgiyle aþtýk, baþardýk
21.07,2021 Niksar

Sosyal Medyada Paylaşın: