Gelibolu’yu sardý düþmanlar dört bir yandan Arý burnu yanan bir çöldü Çanakkale’de Alçýtepe’de yer gök boyanýyorken kandan Meltem deðildi esen yeldi Çanakkale’de
Düþman donanmalarý kýyýya ulaþmadan Nusret mayýn gemisi indirdi mayýnlarý Üç ingiliz gemisi sýnýra iliþmeden Patlamayla batarak daldý Çanakkale’de...
Ertuðrul Koyu inler Ýngilize vermez yol Havada uçuþurken kelle , bacak, gövde, kol Mehmetçikte çarparken Allah aþký ile sol Düþmana geçit vermek zul’dü Çanakkale’de...
Rusya, ingiliz, Anzak, Fransýzý, hindusu Yedi düvel birleþip geldi haçlý ordusu Kaç donanmayla sardý kýzýla boyandý su Tüy bitmemiþ fidanlar soldu Çanakkale’de...
Traplusgarp, balkanlar Zayýflatmýþtý bizi Hasta adam diyerek sardýlar çevremizi Bu sýrtlanca halleri korladý közümüzü Türkler kara yazýyý sildi Çanakkale’de...
Ýngiliz generali Hamilton ne diyordu Gebe daðlar ard arda sanki Türk doðururdu Ýman dolu göðüsle yenilir mi bu ordu? Tekbir sesi gökleri deldi Çanakkale’de...
Seddülbahir’de gökler yanarken alev alev Yirmi kiþilik birlik sanki olmuþtu bir dev Bilirlerdi o akþam cennetti onlara ev Mehmet Çavuþlar korku saldý Çanakkale’de...
Taarruz emri deðil ölüm emri aldýlar Kýnalanýp cepheye helalleþip geldiler Þehadeti içerken goncaydýlar, gül’düler Meleklerin gözyaþý seldi Çanakkale’de...
Sessizce abdest alýp paklanýp arýndýlar Dillerinde dualar tüfeðe sarýndýlar Ýlâhi bir zýrh ile bilin ki korundular Þehitler namazýný kýldý Çanakkale’de...
Hem anadan hem yârdan hem de serden geçtiler Tatlý bir þerbet gibi þehadeti içtiler Burak inmiþti gökten kanatlanýp uçtular Ölüm utkuya giden yol’du Çanakkale’de...
On beþliler mavzerle düþmana direnirken Binlerce kefereye bir tümen görünürken Atmýþ yedi neferle mucize korunurken Elli yedinci alay öldü Çanakkale’de
Ülkemde bir çok lise o yýl mezun vermedi Böyle þanlý bir destan hiç bir tarih görmedi Þehit oldu körpeler heyhât düþman girmedi Kaç on beþliye mezar oldu Çanakkale’de
Vatan bayrak aþkýyla canlarýný verdiler Döþlerini boðaza kalkan edip serdiler Ýman dolu göðüsle çelikten bir surdular Küffarlar nedâmetle doldu Çanakkale’de...
Ne yaman bir cenkti bu ne büyük bir zaferdi Ýki yüz elli bin þehit orda canýný verdi Göðe yükselen ruhlar kutsal birer neferdi Yer gök þühedâ akan göl’dü Çanakkale’de...
Yedi düvel gelse de geçemedi boðazý Zaferle muþtulandý müminlerin niyazý Her þehit ak gül olup ufka saçtý beyazý Þehitler cennet kokan gül’dü Çanakkale’de.
Nurgül der ki: Ey kafir! ÇANAKKALE GEÇÝLMEZ! Candan geçilir amma vatandan vazgeçilmez Etten kemikten bir sur vardý ki hiç biçilmez Türk Milleti bir destan oldu Çanakkale’de...
Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.