Tanrý Daðý yürekliler
Kalktý bir gece yarýsý
Ellerinde meþaleler
Hep birlikte Allah’a yürüdüler
Güneþin doðduðu yerden
Battýðý yere doðru
En önde Baþbuð Alparslan
Giymiþ libasýn en kanlýsýný
Salýnýyordu yanýbaþýnda Abdullah
Sol yanýnda ise Önkuzu denen bir kahraman
Bir ses
Bir yemin yükseldi
Meleklerin þarkýsýna karýþarak
Dönersek davadan
Gok Girsin Kýzýl Çýksýn o an
Ne günlerimiz olmuþtu bir zamanlar
Yanýbaþýmýzda yatarlardý da
Tenleri dokunmazdý tenimize
Bacým dedik, yemin ettik diye
Tabutluklar aþýlýp gelinmiþti
"Türk"üm dedik diye
Üflenmiþti bisiklet pompasýyla havalar
Ciðerlere
Söndürülmüþtü sigaralar
Bedenlerde
Bacýsýydýk yiðitlerin
Gardaþlarýmýzdý hep birlikte
Ne yan bakarlardý baþkasýnýn mahremine
Ne de söz söyletirlerdi
Koyunlarýna aldýklarý mahremlerine
Hira Daðý imanlýydý yürekleri
Þimdi zaman ikibinsekiz olmuþ
Onlar gideli
Delikanlýlýk yere düþtü
Dava biteli
Karýsýný elaleme rezil edenin
Haddi hesabý kalmadý, belli
Zamparalýk gelip, baþ köþeye durmuþ
Helal-haram, birbirine karýþmýþ
Komþunun tavuðu, kaz gelmiþ dürzüye
Sen söyledikçe, o, daha da coþmuþ
Bugün Alev olur, yarýn bir baþkasý
Adý lazým deðil, sorma ablasý
Aðlanacak haline, gülüyordur haspasý
Siz gideli, baþýmýza neler geldi yiðidim
Dava rezil oldu, neslimiz tükendi bizim...
Eylül GÖKDEMÝR... 07.AÐUSTOS.2008