KUSUR
(k)ayýp edilmiþtir..;
çocukluðunu özler ardýna sýfatlar yüklediðim zaman..
ve kelimelerin kifayetsizliðiydi zaten
bir þairin aðzýný burnunu daðýtan...þimdi gelemem sesinin ýslaklýðýna
akþam olan...sana sokulan
ellerini ellerime týkýþtýran..
artýk ölümümden zýrnýk koklatmam bu yalnýzlýða
tart beni kusur!..,yak beni acýtan mýsralarda
biliyorum
zaten nicedir kibritlerle oynuyor bu sevda...
(s)aklamýyorum;
bir hüzünle büyüdüm ben,beni delice seven,
daima maskeli,daima cebren ve hile ile seviþen!
Tur-u Sina’da da ateþ vardi bilirdim ama
usta iþi yalnýzlýklara -hüzün- adýný koymak kaçmaktý belkide..,
eti yakan tene þiir yazmaktý belkide...
ve gururumu gövdem sayýp bir sevdadan giderken
galiba hep ben oldum yere düþüp dizlerindeki yaralarý kemiren...
ve
ardýmda ikmale kalmýþ bir sevda alkýþlarla ayaktayken
tart beni kusur..,as beni razýyým yazdýðým bütün þiirlerden ama
bilmiyorum
neden..,avuçlarýmdaki bu çivi izleri neden!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.