Saatinden önce gelmeyi beceremeyen Hatta gecikmiþliklere gebe Trenlerin soluksuz aralýklarýnda Tek hedefi sana yetiþmek olan Siyahlar içinde Bir kýz çocuðundan baþka bir þey deðildim aslýnda…
Ýstanbul’un elimi býraktýðýný hissettiðimde Tutmuþtum elini… Sýkýca.. Kaybetmiþçesine… Kalabalýk bir köprünün sol kenarýndan yürürken.., Gözlerinin yeþil mavisine…
Bir martý vardý sonra..,hatýrlýyorum Biz öpüþürken izleyen “bak görüyor musun þu martýyý.., Mutlaka bir þiire konu olmalý…”demiþtim Dudaklarýmý dudaklarýndan çekerken..
Kuþlarýn adres sorduðu o þehirde Denizi terleten güneþ ýþýklarý Bir sevdanýn eskizlerini çiziyordu… Siyahtý saçlarým, Kýzýldý dünya! Ve seviþmemiþtik o ana kadar Kirlenmesin diye sevda…
Kuþlarýn adres sorduðu o þehirde Deniz terliyordu..,güneþ vurdukça! ben terliyordum… Ve yeþil mavi kokuyordu dünya!! Ve yine inan sevgili Seviþmek kirletmedi sevdayý! Hele de gözlerine þahit Olan o Ýstanbul’da… Sosyal Medyada Paylaşın:
berçem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.