PROMETHEUS’UN OTAĞI
ne kaygýlý bir yersin sen dünya
açýnla tokun, bir kurnadan su içiyor
ve tanrýlar izliyor hepsini
üç tanrý parasýna aldýklarý biletle
çocuklara kýyýlýyor,
dondurmalar yeniyor
balonlar uçuruluyor
kimsesiz bir mutluluk
yol kenarýna düþüyor
suskunluðunu bozuyor melekler
þimdi insan beyni savaþ meydaný
tanrýlar ve melekler düþmüþ birbirine
cennetle avutuluyor uyuþuk dudaklar
bir cenin deveye hendek atlatýyor
bir hendek deveyi yutuyor
ne keþmekeþ bir yersin sen dünya
planý neydi seni yaratanýn acaba
kuþkuya müþkülpesent kargalar
suya doymuþ çiçekler
güneþ niye eskisi gibi parlamýyor
býrakýn yaralarýmdan sýzan kaný
tutabilir misiniz hayatýmdan akan âný
kýrmýzý kar yaðýyor görüyor musunuz
kollarýmda can veriyor prematüreler
aðlamak yersiz yurtsuz bir eylem
melekler tanrýlarla barýþýyor
insan yine kendi vahþetine batýyor
felsefenin imanýna teslim bir yaþam benimkisi.
#þiiradamý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.