İYİ Kİ KENDİMİM...

Kýyýma uðradýðým ömrün son demindeyim
Belki de sondan önceki dönemeç demlendiðim
Dertlendiðim nice mizansen
Bazen karekökü kök hücremin
Bazense kekelediðim bir hicret
Her tebessüm ektiðimde göðe
Kükreyen þimþeðin silueti yakar da yakar içimi

Bir içimlikse her þiir
Derli toplu bir yalnýzlýk kadar
Ýçine düþtüðüm çukur
Ah, gamzeleri aþkýn çürük düþlerden kopan yas gibi
Yaþardýðým ve yeþerdiðim bir gölgelik
Kâbus ertesi aydýnlýksa içimi titreten
O sessizlikte saklýyým ses edense elbet kaderim.

Üþengeçse ruhum
Ütopyalarda yaþarken için için
Efemine gölgeler
Bazen bir buse tadýnda i mgeler
Yüreðime saplanan her þarapnel parçasý
Eþ güdümlü bir roket gibi yaðmaladýðým kibri
Ýblisin
Kovaladýðým gölgelerin
Kayýtsýz ve kanýtsýz bir ölüm gibi
Telaffuzu illa ki aþk ve özlem
Bazense geri dönüþü olmayan bir selam

Hüzündür hicretim
Hükmeden kaderin yükünde saklýyým
Yüzümde binlerce duygu
Jilet gibi diktiðim her sözcükten
Arda kalan bir rüya gibi
Gözlerim açýk gördüðüm ölüm öncesi
Doðmaksa yeniden þiirin dilinde
Bazense dile düþtüðüm hikayenin özetinde
Kendinden firar eden sefil kahraman.

Cüretimse yerli yerinde
Uzayan burnum ve kýrmýzý þapkam
Yaþasýn: þiir de hikâye de benim
Benden kaçtýðým yakalandýðýmsa
Kendimsiz bir dünyadan arda kalan
Ýyi ki kendimim.


Sosyal Medyada Paylaşın: