Özlem

Aldým kalemi kaðýdý elime oturdum
soldan saða yazdým baktým
Özlem!
Saðdan sola yazdým baktým
Özlem!
Yukarýdan aþaðýya-aþaðýdan yukarýya
Çapraz sorguladým bir de hatta!
Yine
Özlem....

Ne yöne baksam, ne tarafa gitsem
hangi taþý kaldýrsam, özlem çýktý karþýma
Oturdum bir daðýn baþýna
aldým baþýmý ellerimin arasýna
Vurdum baþýmý taþlara
Gitsem dedim uzaklara
uzaklara gitsem bir baþýma
Kalsam yar’dan uzakta
Otursam bir su baþýna
karýþsa yüreðimdeki özlem, suyun akýþýna
Konsa bir bülbül biçare baþýma
’Ötme bülbül, yarem derindir!’ desem
Desem ki
’bülbül, benim derdim yarim’dir!’

Aldým kalemi kaðýdý, çizdim soldan saða
Çizdim saðdan sola
Çizdim yukarýdan aþaðýya
Ve aþaðýdan yukarýya
Yoruldum, býraktým çaprazý maprazý
Baktým her yerde özlem
Baktým özlem düþmüyor peþimden
Peþin peþin teslim oldum tez elden
Vurdum kendimi yollara

Dedim
’kavuþmalar sizin olsun, ben yoruldum sizi beklemekten!’
Yürüdüm ilk önüme çýkan tümsekten
Dedim
’Yollar benim, özlem benim, yükse yük; yük benim!’
Dedim
’Siz susunuz! Suskundunuz zaten hep, siz!’
Sosyal Medyada Paylaşın: