VEFASIZ

VEFASIZ

Gül bahçesi baðban ister su ister
Su mu verdin dallarýma vefasýz
Yalnýz toprak deðil gülü aþk besler
Acýmadýn hallarýma vefasýz

Bülbül olup ötsen güle erilmez
Emeksiz zahmetsiz gonca derilmez
Diken batmaz ise güle varýlmaz
Baþ mý koydun yollarýma vefasýz

Sevgi ile topraðýný kazmadan
Güneþ olup can özüne sýzmadan
Ýnci gibi gözyaþlarý dizmeden
Su mu döktün kollarýma vefasýz

Aþk oduyla sahralara düþtüm ben
Nârýn ile yandým yandým piþtim ben
Meczup gibi yüce daðlar aþtým ben
Serap oldun çöllerime vefâsýz

Sýcak kumlar köz köz olup yakarken
Dîdelerim sicim gibi akarken
Herkes bana acýyarak bakarken
Bent mi kurdun sellerime vefasýz

Arý idim çiçeðimi soldurdun
Sol yanýmý hicran ile doldurdun
Has bahçemin güllerini yoldurdun
Zehir kattýn ballarýma vefâsýz

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: