YAĞMURUN ÇOCUKLARI

Sýrtýmda sabahlarýn yorgun gülüþleri var
Aynada suretime giydirilmiþ soðuk bir ten
Yürek topraðýna ekilen filizlerin can suyu hasta
Yaðmurun çocuklarý pýtýr pýtýr dökülmekte
Hangi katreye gebeydi düþlerimin sancýsý
Ben hangi saatlerin kucaðýnda kayboldum
Sessizliðin mühür yemiþ girdabýnda
Avare koþuyor duygularým
Ayaklarýnda geçmiþten kalma pranga
Þimdi nefesime bir münevver girmeye çalýþýyor
Aðýr aksak, bulanýk bakýþlý
Tuttuðum elleri bir mai bir siyah
Býrakýn beni, bana çocuklarýmý verin
Ben yaðmur çocuklu kadýn olayým
Göðümde gezinsin sevgi tacým
Buram buram huzur kokayým
Gözlerimde beyaz laleler emeklesin
Sesimin yamacýnda umudun halkasý
Gölgemde baharlardan kalma kýrýntýlar
Yitik akþamlarýma aheste bir duruluk iniyor
Yalnýzlýðýmýn deminde benden bir týný var

Sormayýn; hüznümün kimyasýný
Ellerim boþlukta,
Lakin heybemde umudum el sallýyor
Göz kýrpýyor ruhum
Çorak kalmýþ eteklerim ýslanýyor yaðmurla
Çocuklarým peþ peþe sevgiyi harmanlýyor





Sosyal Medyada Paylaşın: