Sen Telli duvaklý Koyu beyaz bir barýþ giyinmiþtin üstüne Kapkara bir savaþ ortasýnda…
Ben Kana bulanmýþ Koyu siyah bir ölüm sessizliði taþýyordum Kucaðýmda can veren bir çocuk gürültüsünde…
Nicedir… Çocukluðuma kasteden masal canavarlarý Ve eli tetikte keskin niþancýlar dolanýyor içimde -Az sonra ve yüksek bir ihtimalle tam isabet- Yüreðime deðecek bir mermiyle göz göze bakýþarak Yaralý bir serce Ve aðlara takýlý bir balýk gibi çýrpýnacak çocukluðum Korkuyorum…
Gökten düþen güvercin ölülerini kaldýrýyorum yüreðimden -kanatlarý ne kadar çok kýrmýzý… Ve ne kadar az beyaz- Morglarýn soðuk yüzünde teþhis ediyorum; Açýk kalan gözlerinden Ve kýrýlan kanadýndan tanýyorum barýþý…
Bir el at sevgilim Yüküm aðýr kaldýramýyorum…
Ocak 2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.