Senden Önce
Senden önce
Gülüþüm eksik
Çýðlýklarým suskun
Sevinçlerim yarým
Sesim kendine yabancý;
Dilim asimilasyon çýkmazýnda;
Sözcüklerim zamansýz bir ölüm aný kadar saçma
Çektiðim halaylarda sol yaným boþ
Ve yüreðim büsbütün yalnýzmýþ meðer…
Kuyu sokaðýnda beceriksizce top koþturmalarým
Oyunlarým… Oyuncaksýzlýklarým…
Kavgalarým, isyanlarým…
Ve daha on yedi yaþýnda
-iliklerime kadar iþleyen- yokluk ve yoksulluða karþý
Duvarlarýna gizlice yazdýðým “tek yol devrim” sloganlarý
Okuduðum kitaplar, dinlediðim þarkýlar
Tamirhanede çýraklýðým
Yaþlanan çocukluðum
Dilimin ucundan tutuklanýp götürülen sözcükler
Bir simit ve bir gazoz tadýnda izlediðim siyah-beyaz filmler
Sensiz ne kadar da eksikmiþ meðer…
Sen çat kapý yüreðime dayandýðýnda
Ve beni aþkla tamamladýðýnda anladým.
Senden önce
Yüreðim yaralýymýþ
Geceler soðuk… Geceler kar… Yaðmur… Zindan
Geceler sensiz… Bensiz… Merhametsiz
Puþt ve alçakmýþ meðer sevdalara pusu atan…
Þimdi sen varsýn
Beni hain pusulardan koruyan o kahraman bakýþlarýn
Yüreðimde açan gülün… Gülüþün
Ve her þeyi unutturan gül goncasý öpüþün…
Senden önce
Aþký hiç tatmamýþým
Umurumda bile olmamýþ hiçbir güzellik senin kadar;
Iþýl ýþýl ay ýþýðý
Islak tenimizde kayýp duran yýldýzlarýn ýþýk izleri
Yakamozlar -pýrýl pýrýl ýþýyarak avuçlarýmdan kayan-
Bir söz… Bir þiir… Ve bir aþk þarkýsý söyler gibi
Naðme naðme kulaðýma uðuldayan rüzgâr
Yapraklarýn hýþýrtýsý
Kýyýlarla sarmaþ dolaþ öpüþüp duran dalgalarýn sesi
Ölü deniz kabuklarý
Sýcak bir yatak gibi üzerine uzandýðým kumsallar
Tepemizde uçuþup duran aç martý çýðlýklarý
Ve seninle ele ele yürümek
Ne kadar da güzelmiþ meðer…
Sen düþlerime destursuz girip çýktýðýnda
Ve dal gibi yanan yüreðime
Yaðmur damlasý gibi düþtüðünde anladým.
Senden önce
Yaþamýn ve sevdanýn rengi yokmuþ;
Deniz… Gökyüzü… Seni umut etmek mavi
Aðaç… Dal… Yaprak… Seni koklamak yeþil…
Karadeniz’de hamsilerin sýrtý lacivert
Göçüklerde iþçilerin gözleri kömür karasý
Güneþ sarý ve sýcak
Devrim kan ter, kýrmýzý
Çiçekler gökkuþaðý
Daðlar…
Daðlardan kopup gelen dereler
Derelerin çýðlýðý
Kokunu bana taþýyan rüzgâr
Ve seninle nefes almak
Sevdamýz/ sevdalýmýz hep özgürlük rengindeymiþ meðer…
Sen gecelerime güneþli bir gün gibi doðduðunda
Ve gözlerimdeki denize -rengârenk- bir balýk gibi daldýðýnda anladým.
Bir dokunuþ, bir öpüþ
Aþkýn alevinde yanmakmýþ meðer…
Sen karlý dað gibi üþüyen bedenimi
Parmak uçlarýnda güneþ
Ve yana yakýla alýnan bir nefes gibi
Ilýk ýlýk hohlayarak okþadýðýnda
Ve buz tutan dudaðýmý
Sönümsüz yanan bir ateþ ve soluksuz kalan bir öpüþle
Yangýn yerine çevirdiðinde anladým.
Senden önce
Aþka yasaklý bir yürekle yaþamýþým hep…
Yüreðindeki aþk
Gözlerindeki ýþýk
Yüreðime serçe telaþýyla konuþlarýn
Dokunuþlarýn
Dudaklarýnda açan gül ve gülüþün tadý
Aþkýn kendisiymiþ meðer…
Sen beni aðýz dolusu güldürdüðünde
Ve ben; gözlerinde saklý kalan
O uçsuz bucaksýz -sevda girmemiþ- ormana dalýp
Sana kaybolduðumda anladým.
Senden sonra
Ben sana kaybolup gittim sevgilim…
Þubat 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.