Dert küpünde oyun olmaz
Kulaðýnda küpe yoksa
Günün ilk ýþýklarýnýn
Seher yeli delip geçer
Üþürsün...
Gün vurmamýþ hayal kuytularýnda
Altýn bileziktir
Þýkýr þýkýr anýlar
Kollarýnda uyutmaya kýyamadýðýn
Hafiflersin hatýrladýkça
Rüzgar gibi geçen
O gençlik yýllarýný
Ele ele tutuþur
Yürürken sonsuzluða
Sensizlik...
Güle tapýp
Melhem olmaz
Ne ilk bakýþ
Ne o ilk yemin
Gururlanýp utanma
Ne benden
Nede o ilk sevdiklerinden
Yemiþler tükenir gider
Düzenbazlýk oyun olmazsa eðer
Marpucundan
Gümüþ teller dökülür
Sazende kayýklarýn
Cilvenaz edalarla
Tatlý dil uþaklaþýr
’Vallahi de..billahi de...’
En güzel yemindir
Ýnanýrsan hesapsýz..
Kapayýnca gözlerini
Çocukluðunu resmediyorsa
Yüreðin sisler içinde
Büyümekten korkuyorsan daha fazla
Yani yaþlanmaktan bitevi
Açýnca gözlerin
Aðlýyorsa her gerçeðe
Çaresiz bir kabulden
Zoraki yaþýyorsan olgunluðu
Yaþamýþ olmak için
Öylesine sýradan
Hiç kimse zorlayamaz
Kaç kendinden
Özgür olacaksan
Baþka bedende
Sýrala gerçekleri
Duysun
Kulaðýný güneþe ve yedi rengine
Týkayanlar
Bu bir suç deðil
Resim senin
Sen karar vereceksin
Boyalarýn ahengine
Kendini anlatmak
En güzel duygudur
Kendini tanýmayanlara
Zevkine er ki
Gözlerinde yapýlmadýk
Çýlgýnlarýný göresin insanlarýn
Bilki
Bir gün dönecektir
Anlattýðýn her þey
Her bedende ve ruhta
Sýkýlmazsýn artýk
Sen teorisyensin
Bu yaþamayan güruhta
Daðýlmaksa kaderin
Daðýlacaksýn
Ve daðýldým diye baðýracaksýn
Sonra korkup kendi sesinden
Beni yankýlara çaðýracaksýn
Bilki.. ama bilki..
Sen nerdeysen
Ben ordayým
Her an...
Her yerde hazýr...