Þimdiler de Bir özlem patlamasý var Ýçim de, Þiraze Ne mutlu günlerden kalan Resimlerin Ne mektuplarýn Ne de þiirlerin mutlu etmiyor Artýk beni Eskisi gibi Nereye baksam O kara gözlerin, dikiliyor karþýma Gülümsüyorken O görkemli hayalin Bir buruk mutluluktur Yaþadýðým Oysa Sesini duysam Kendimden geçerdim Doyamazdým Göz bebeklerinin gülüþün de Altýný oyarken zaman Ömrümün Tükeniyorum, yavaþ yavaþ Sen diye
De hele sen bana, þehr-i Ýstanbul Nasýl unuturum, anýlarým var Ne yap, ne et haydi, onu ara bul Senden kalan bir iz, tanýlarým var
Biliyorum Bu yýlda gelmeyeceksin Sen bu þehire Bak dilek aðacým Duayla dolu Yitirdim yine ben duygularýmý Ne salacak sahilinde huzur var Ne kýz kulesi Nede Çamlýca tepesinin Görselliði Mutlandýrýyor beni Siren seslerine karýþýrken Martý çýðlýklarý Benim isyanýma eþlik ediyor Artýk ne halice bakýyorum yüksekten Ne de Nedimin þiirlerine konu olan Ýstanbul yokuþlarýndan týrmanýyorum Sen Nigar’ým Sen efkarým Sen diyarým sýn, bulamadýðým Yeniden doður beni Gülüþlerinde
Beste nigar ile, hoþ çargah vardý Ferah nüma ile, gamz eda yordu Hüzzam da güftekâr sevdamý sordu Güfteler, besteler, týnýlarým var
Bak Gam kasavet sardý Yine ruhumu Ne yapsam bulamam Güzel ahumu Akþam yelleriyle Çýkarken tura Þiraze derim ben, hep dura dura Özlemin sardý yar Beni bu sýra Ne yakut kanatlý Zümrüt-ü anka kuþlarýnýn masallarý Ne de Kavuþamayan destansý sevda anlatýmlarý Neye yarar ki Sen olmayýnca Koca þehir ýssýz Ben ise yalnýz Duygular esnek, vede deðiþken Ýnan Yokluðunda boðuluyorum Mechule doðru ben yol alýyorum
Dert katar katardý, oldu bir harman Yaralý gönlüme, olmadýn derman Lüzumsuz bilemem, ne yazar ferman Gönlüme nakþ olan, çinilerim var
Özlem çiçek açtý Daha ne deyim Azat et, kalbimi, çekip gideyim
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.