herkesin susup, sessizliðin hakim olduðu zamanlarda ya da gözlerime yenik bakýþlarýn, dudaklarýný esir aldýðýnda hani kalbimden kalbine giden þu gizli yollarda sana aþkýmý sürgün ederdim hep, sen ölümüne sustuðunda...
gece olup, kalbindeki sýzýnýn eþliðinde yýldýzlara daldýðýnda en masum halinle dualar edip, Allah’a sýðýndýðýnda yorgun argýn eve gelip, kana kana içtiðin suyun her damlasýnda çaðlayanlar gibi yalnýz sana aktým aþkým, hesapsýzca...
seninle dolu anýlarýmý bir kutuya doldurup, alev alev yaktýðýmda tek birþeye sahiptim! beni artýk yalnýzlýk bekliyordu kapýmda ancak bu kadar zor olurdu yüreðimdeki çaðresiz veda bu koca þehri sana býraktým, artýk hasret doðacak sabahlarýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi zihin ∞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.