Git gide kirletiyorlar gökyüzünü Anne
umutlarý da tüketiyorlar hep beraber, sevgileri de
dillerinde en ince yalanlar, süslü ve sisli yüzleriyle
soðuk yüreklerinde ne acýma ne sevgi
kimin eli kimin cebinde
kimin eli kimin neresinde belli deðil...
Bense öyle acemi ve þaþkýn
boþ kalan ellerimi bir ömür
nereye koyacaðýmý bilemedim.
bilemedim, hangi yalanla kimi nasýl soyacaðýmý.
buz üstünde yürümeyi seçtim kendi hesabýma
maske diye bir not düþürmedim yüzüme
bukalemuna çalan rengimde olmadý...
Tuttuðum her insanýn elinde ellerim kirlendi
gözlerim kirlendi baktýðým her insanýn gözlerinde
yüreðimi sarktým umut kuyularýna her defasýnda
her defasýnda yangýn çektim su yerine, acý çektim
ne bir gün ýþýðý aktý içime ne de bir yaðmur damlasý.
Rezil bir dünyanýn orta yerinde
hüzün ben oldum düþen her yaprakta
her savaþta vurulan ben
kaç çocuðun hayalleri yýkýldý gözlerimde
kaç çocuðun son ümitleri yandý yüreðimde
ýstýrabýn en derin okyanusuna gömüldüm
bu nasýl bir dünya
bu nasýl bir dünya Anne
kahretsin
suskunum, susuzum, yorgunum Anne...
Durmadan kirletiliyor, kanýyor zaman, kimse aldýrmýyor
kimse yanmýyor sevincini ateþe döken gelincik çiçeklerine
dönüp bakmýyor çýðlýklarýna annelerin
hergece dokuz yerimden vurur beni, gözleri öksüz çocuklar
bu yüzden çýkarmýyorum kurþunlarý yüreðimden, yaramý da sarmýyorum
siyahlar giyiniyorum her gün, dalgýn dalgýn bakýyorum camlara
ah gönlü güvercinim sen olmasan nasýl dayanýrim bu rezil yaþama...
Herþeyin kirletildiði bir dünyada, temiz tutamadýk güzelliklerimizi
bu yüzden hep vurgun kaldý bir yanýmýz, bir yanýmýz aþka, acýya ayarlý
Her gece dumanlar yürüyor
beton yýðýnlarýyla örtülü sevgisiz kentler üstüne
zifiri karanlýklar yürüyor Anne
kapkara nehirler gibi, acý akýyor yüzünde yoksullarýn
bir cehennem ateþi yanýyor yüreklerinde her akþam
kimse kimsenin yasýný tutmuyor, bölüþmüyor acýsýný
bu nasýl bir dünya Anne
bu nasýl bir dünya
kahretsin
Sarýlki, serinlensin ateþler içindeki alným
Yorgunum anne, beynim, tenim, ellerim yorgun
kendime sürgün yaþamaktan
sevgiye tanýmlar aramaktan
tüm bu oldu bittilere
insanýn kayýtsýzlýðýndan yorgunum Anne...
Yorgunum, aðrýlarým, sýzýlarým, hayallerim yorgun
ihanetler yedi umudumu, sevincimi, düþlerimi
her gece yalnýzlýklar sürüyorum kanayan yerlerime
ellerime çaresizlikler yüklüyorum
üþüyorum bu karanlýk soðuk gecelerde sarýl bana Anne
Oysa hiç dönmedim sýrtýmý insan emeðine
öpmedim namerdin elini, eðilmedim zalimin önünde
ama ezildim bir çaresizin bakýþýndan
bir annenýn yakarýþýndan
bir babanýn haykýrýþýndan
utandým Anne dünyayý kirli bahçesine çevirenlerden
aç insanlarýn kederinden utandým
bombalanan þehirlerden, yalvaran gözlerden
insanlarýn kayýtsýzlýðýndan tüm bu oldu bittilere
insanlýðýmdan utandým Anne insanlýðýmdan.
Heyhatki,
bizi aðlatan acýlar güldürüyor baþkalarýný
yürek yanarsa titrer Anne, gül üþürse
kaç insan soyundan ihanet görmüþ, kaç gül dikeninden
mademki ihanet var,
öz elleriyle boðsun gül emen çocuklarýný anneler
ve ihanet etsin þairler
yazmasýn þiirler gül yüzlü sevgililerine
her mýsrasý kurþun olup saplansýn yüreklerine...
....
Dünyadaki tüm çocuklarý sevdim Anne
sevdim yeryüzündeki bütün insanlarý
diline, dinine, ýrkýna bakmadan sevdim
sevdim boynu halkalý köleler gibi
nerde bir ah duydum yüreðime saplandý oklar
nerde bir çocuk vuruldu ben de vuruldum Anne...
Can çekiþir dudaðýmda kelebek ölüleri, nerede kötülük görsem
nerede kötülük görsem, söner yýldýzlarý gözlerimin, kör olurum...
Suskunum, susuzum, yorgunum Anne
bunca kalabalýklarýn, bunca mekanlarýn içinde
her defasýnda yarasý kanayan þiirler damlarken içime
yüreðimdeki yaðmurlarla, herkesin bildiði bu dünyada
adresi olmayan yitik mektuplar gibi yorgun
yavru bir kedi gibi sahipsiz ve de yalnýzým
“öyle mi?
Vayyy”
...........
Ben nazlý bir yapraðým dalýndan düþmüþ
alýn beni üþüdüðüm yerden
kaldýrýn düþtüðüm yerden
kalbinizin üstüne tutun pul pul
vicdanýnýzýn üstüne
ayný soydaným sizinle
Yok baþka bir umarým alýn beni üþüdüðüm yerden
yok baþka kimsem kiminle konuþsam
sizin elleriniz var soyan, evleriniz var kocaman
sokaklarda, gecekondularda yatmadýnýz karda - kýþta
bir dilim ekmeðe avuç açmadýnýz
utanan biz olduk yoksulluðumuzdan
utanan anam oldu, babam, bacým, gardaþým...
Ben nazlý bir yapraðým dalýndan düþmüþ
alýn beni üþüdüðüm yerden
kaldýrýn düþtüðüm yerden
kalbinizin üstüne tutun pul pul
vicdanýnýzýn üstüne
ayný soydaným sizinle...
Nuri Can
www.nurican.com
.