GEL Kİ GÜL KOKSUN DÜNYA

-Gül kokulu yâre-

O kutlu diyarlardan gönlümüze estikçe
Kokun gelecek diye yelde aradým seni.
Sabahýn seher vakti, bâd-ý sabâ aþkýyla
Raks ederken yapraklar dalda aradým seni.

Unuttuk sünnetinin hem tadýný, tuzunu
Sevgi güneþi ile; erit gönül buzunu
Ýsrâ, mîraç dönüþü ayaðýnýn tozunu
Yüzüme sürmek için yolda aradým seni.

Ne çileler çektiler her devirde her nebî
Yusuf’a mekân oldu karanlýk kuyu dibi
Yeniden ufkuma doð, n’olur; dolunay gibi
Dolaþtým kalpten kalbe dilde aradým seni.

Eðer sen gelmeseydin dünya dönerdi ine
Dünden de çok muhtacýz getirdiðin o dine
En güzel örnek oldun Habîb’im sekaleyne
Zaman selâma durdu yýlda aradým seni.

Yoldayken yol aradým akýl için yol birken
Nasýl oldu þaþýrdým önde rehberim varken
Yitiði yitik yerde aramam gerekirken
Yeþili þaþý gördüm alda aradým seni.

Ýnsanlýðýn burcunda en zirvesin, kemâlsin
Ördün vahiy peteðin kutsal yüke hamalsýn
Sen misin O, O mu sen, Kur’an ile hem hâlsin?
Öyle farklý ki reyhan balda aradým seni.

Dermek üz’re gülünü girsem Ýrem baðýna
Vahyi koklamak için çýksam Hýra daðýna
Belki dokunur diye ayaðým ayaðýna
Ýzine basmak için çölde aradým seni.

“Rûz-i elest”ten beri koku saçan bir gülsün
“Refik-i âlâ” diye Hakk’a uçan bir gülsün
Onca dikene raðmen çölde açan bir gülsün
Kokun mu gül, ten mi gül, gülde aradým seni?

Ey sevgili Sultan’ým gözüm, gönlüm hep sende!
“Þefaat-ý kübrâ”nla kurtar bizi dar günde
Ruhlarý mest eyleyen o güzelim naðmende
Beste, güfte sýr olmuþ telde aradým seni.

Yok ki baþka bir kapý in cin sana kul Rabb’im
Yollarýn en doðrusu gösterdiðin yol Rabb’im
Yakmadýn Halil’ini yakma bizi ol Rabb’im
Cennette cemâlini kulda aradým seni.

Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın: