AMMA VE LAKİN

Kadim zamandan beri yeryüzü döner durur.
Mekan yerinde durur, resimleri deðiþti.
Coþkun akan dereler, coþkun akmayýp kurur
Daðlar yerinde durur, mevsimleri deðiþti.

Konargöçer obalar, kavgaya tutuþtular.
Bir lokma ekmek için karlý daðý aþtýlar.
Aç gözlü olmak için, zalimler yarýþtýlar.
Yerler yerinde durur, hasýmlarý deðiþti.

Bir milyon asýr geçmiþ topraklar ayný toprak.
Ýlkbaharda yeþeren yapraklar ayný yaprak.
Ýnsan üstünde yürür, güvenilmez ve kaypak.
Sýrlar yerinde durur, isimleri deðiþti.

Aile, oba derken tefrikalar oluþtu.
Kabile, Muhtariyet devletlere dönüþtü.
Hinde birlik tutanlar, barýþ dýþý buluþtu
Harlar yerinde durur, cisimleri deðiþti

Bakýnca insan dedik, suretten gül cemale.
Yýllarca okudular, dedik ermiþ kemale.
Oysa yýllarýn yýlý, biz dalmýþýz hayale.
Surlar yerinde durur, kýsýmlarý deðiþti.

Dadaþým ne eylesin, zaman akýp gidiyor
Ýnsanlýk can çekiyor, insan bakýp gidiyor
Zulme çanak tutanlar, barýþ diye ötüyor
Kirler yerinde durur, hýsýmlarý deðiþti.
26.06.2021 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın: