HEDEFSİZ BİR DÜNYALI
Ata mirasý sevgi sayemizde müzelik.
Zulme karþý durmadýk kalbimiz oldu çelik.
Sevda barajý tutmaz, her yanda açtý delik.
Ýhtiraslar ayyukta, sevdalar heva oldu.
Gönül saraylarýna yýlan çiyanlar doldu.
El pençe divan durmak dedemle göçtü gitti.
Dünyayý lanet sardý, bizi çirkefe itti.
Huzur denen ilacý, medeniyet tüketti.
Çalýþmak yaya kaldý, iþ güç bedava oldu.
Þöyle bak etrafýna, dünya boþ beleþ doldu.
Amaç, gayeden yoksun, menzilsiz ilerledi.
Liyakatsiz bir nesil, gençliði belirledi.
Dünya çelmeyi taktý, bütün ipler gevþedi.
Meslek ahlaký kalktý, her þey avanta oldu.
Alemden bir resim çek, içi þantajla doldu.
Benden bana hediye bir tükenmez kalemim.
Ne yeisim yok oldu ne de gitti elemim.
Dünya neden bozuldu, bunu bizden bilelim.
Nefes almak güçleþti, sanki berhava oldu.
Gerçek olan dünyanýn, içine sanal doldu.
22.06.2021 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.