MEHMET AKİF ERSOY

"Asýmýn Nesli" derken hakikatti sözleri.
O gariban yaþarken unutmadý bizleri.
Þairler meclisinden, silinmez ki izleri.
Memleket sevdalýsý, vatan deyip aðlayan.
Milletine gönülden, sevgi muhabbet duyan.

O " Garbýn afakýný" "çelik imanla" ördü.
Yurdumda kurtuluþu, halkýn gücünde gördü.
Gece gündüz durmadan, özgürlüðe at sürdü.
Vatanýn sevdalýsý, bu millet için yanan.
Bir fani idi ama göklere çýktý iman.

Bir hayal daðý deðil, gönüllerde Kaf Daðý.
Her þeyden üstün tuttun, ayyýldýzlý bayraðý.
Þühedaya adadýn, vatanda her topraðý.
Memleket sensiz olmaz, yürekte vardý iman.
Gönüllerde büyüdün, oldun kutsal bir vatan.

Akif geçtin tarihe, deðiþmedi nöbetler.
"Hilale korkma" dedin, þehitlere rahmetler.
Ne düþmanlar son bulur ne de biter Mehmetler.
Iþýk yaktýn bu yurda, kandilin Hak nurundan.
Bizler fatiha sunduk, kabul etsin Yaradan.

Çanakkale kutsalý, Süleymaniye makber.
Söylenecek çok söz var, kýymetli, paha eder.
Kürsülerde bir hatip, meydanlarda cengâver.
O Ýslam’ýn aþýðý, her an Rabbimi anan.
Üstadlarýn hamisi, Þairül Azam olan.
07.03.2021 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın: